AŞK İRİSİ

8.BÖLÜM: SARMAŞIK

O muhteşem karşılaşmanın ardından yarım saat geçmişti. Zeynep kuzenlerini tek tek tanıtmıştı, ben ve Uğur birbirini tanımayan iki kişi gibi davranmıştık, tabi ne kadar başarılı olabildiysem.

İçimde adlandıramadığım vasat duygularımla bar tezgâhına sırtımı dayamış bir şekilde yanımdakilerin konuşmalarını dinliyordum.

Tabi aklımda bambaşka şeyler vardı.

Tam karşımda, elindeki içeceğinden bir yudum alan Uğur'a kaçamak bir bakış attım.

Çok rahat görünüyordu, beni kâle almadığı besbelliydi. Zeynep'le arada gülüşüyor, bakışları bazen kapalı kutu gibi anlamsızca etrafa kayıp bir iki saniye duraksıyordu.

Üstüne giydiği lacivert gömleğinin yakasının bir iki düğmesi açıktı ve buna ek olarak gömlek, yapılı ve kaslı vucüdunu hafiften sıkıyordu.

Analiz raporu çıkartıyordum sanki, pek sağlıklı olduğum söylenemez.

Mekanın bunaltıcı havası, etraftaki insanlar, müzik ve en önemli etken olan Uğur birazdan çıldırmama sebep olacaktı.

Terli avuç içlerimi boynumun arka tarafına götürüp boynumu sıvazlamaya başladım.

Bayılacakmışım gibi hissediyordum.

"Songül, iyi misin?"

Kulağımın hemen dibinde ses tonunu yüksek tutmaya çalışıp bana soru soran Zeynep'e döndüm.

Bir süre Zeynep'e öylece baktıktan sonra, gözlerim etrafımdakileri yavaşça süzdü.

Zeynep'in kızıl saçlı, tatlı yüz hatlarına sahip kuzenine baktım. Adı Buket'ti, elini Uğur'un omzuna atmış Kader'in harika ötesi esprilerine gülüyordu.

Murat hafif sakallı, esmer biriydi; Uğur'a kıyasla biraz daha kısaydı. Gözleri sürekli mekandaki insanlarda geziyordu.

Gözlerimle onları süzmeyi bırakıp Zeynep'e baktım. O hâlâ sorduğu soruya cevap bekleyen bakışlarıyla bana bakıyordu.

Yüzümü ekşitip, "Bilmiyorum, iyi hissetmiyorum. Çok bunaldım ben ya, eve gideyim ben artık." diye bitkince bir cevap verdim.

Gözlerim bir anlığına Uğur'un bana bakan gözlerine kaydı. İçinde çakan kıvılcımlar o an harlanmaya başlayan alevler gibi yanmaya başladı. Boğazımda bir yumru oluşmuştu ve kuruyan ağzım yutkunmama engel oluyordu.