Bölüm şarkısı ile okunması tavsiye, rica , öğüt vs vs edilir.
-Evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin.-
Uzun zaman sonra derslerin başlamasına sevinmiştim, cidden. Evde iyice sıkılmıştım. Ama Çağkan hocanın sabahın köründe saat 5'te niye bizi topladığını anlamamıştım. Manyak mı bu adam? Bu saatte neyin dersi? Uyuşturucu ya da eroin falan mı kullanıyordu?
''Hayır, eroin kullanmıyor.'' diye neşeli bir ses duydum. Bir dakika!
''Ben sesli mi düşündüm?! Ups!''
''Evet, sesli düşündün bücür.''
Uraz neden bu kadar neşeliydi? Garip.
''Neden öküzün trene baktığı gibi bana bakıyorsun?''
''Öküzsün de ondan.''
''Cık cık. Yanlış yanıt. Ben tren oluyorum sen ise öküz.''
''Hiçbir farkın yok aslında. Tren yutmuş gibisin.'' dedim yapmacık bir gülümseme ile.
''Uzun olmamı kıskanıyor musun bücür?''
Cidden beni sinir etmeyi iyi beceriyordu. Saniyelerini bile almıyordu.
''Ben? Senin boyunu? Kıskanacağım? Haha kamera ne tarafta el sallayayım(!)''
Elimi tutup sağ tarafa el sallamamı sağlarken elini aniden çekti, tabii bende.
''Ne oluyor böyle?'' dedi korkmuş şekilde.
''Bilmiyorum.'' dedim. Aniden gelen ses kafamızı çevirdik.
''Günaydın gençler!''
''Günaydın Çağkan'' dedi Uraz umursamaz tavırla. Bende aynı şekilde yanıtladım onu.
''Sidra, yeni eğitmenini buldun mu?'' demesiyle Uraz kafasını bize çevirdi. Konu dikkatini çekmiş olmalıydı.
''Aslında aklımda biri var ama daha ona sormam lazım.'' dedim gülümseyerek.
''Peki öyleyse ona da sorduğunda gelip bana söylemeyi unutma?''
''Tamam.'' dediğimde Çağkan hoca yanımdan uzaklaştı.
''Oslondo oklomdo boro vor oma doho ona sormom lozom.''
Taklidimi yapan Uraz'a tam cevap verecekken elinde ki saati görmemle ağzımı kapamam bir oldu.
''O, o elinde ki ne.''
''Ne o bücür uzaydan mı düştün? Bu saat tanıştırayım, saat bak bu değil miydi?''
Bu soruyu sorar sormaz Uraz'ın yüzünde tarif edilemeyecek bir ifade oluştu. Fazla komik duruyordu.
''Ne?! Yani o gece benim evimde gerçekten erkek mi vardı?!'
''Ne gecesi? Ne evi Uraz? O gece sen sarhoştun yanıma geldin bir şeyler saçmaladın üzerime uyuyakaldın. Alkım'da yanımızdan geçiyordu. Bana yardım etmek isteyince geri çeviremedim çünkü hayvan kadarsın. Tek başıma taşıyamazdım.''
''Hıhı. Sen çok zayıfsın.''
''Ne dedin sen?!''
''Devam et diyorum''
''İşte o gün yatağına falan bıraktım kafanı çarptın salak gibi. Uyandığında buz torbasını görmüş olman gerekirdi. Alkım'da saatini o gece düşürmüş olmalı. Sen bir şey hatırlamıyor musun yoksa?''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞ BÜKÜCÜLER -Kamp-
خيال (فانتازيا)Aşk? Günümüz insanlarının yerden göklere çıkardığı o yüce duygu. Sevgi ise onun yanında basitleştirilmiş bir alışkanlık. İnsanlar; ilk görüşte aşk, sonsuza kadar aşk diye bir sürü şey türettiler. Sevgi ise bir ihtiyar gibi köşesine çekildi ve...
