cardigan | hyunlix

when you are young, they assume you know nothing

Üzgünüm yine kısa bir bölüm. Okumalar ve yorumlar artarsa bölümler de uzar.

İçeriden yine babalarının yüksek sesleri geliyordu. Bıkmıştı fakat bir şey söyleyemiyordu. Odasına girecekken onların sesini duydu. "Buraya gel Lee Felix!" Korkarak yönünü değiştirdi ve kapısı açık olan odaya girdi. Titreyen bedenini sabit tutmaya çalışıreken gözleri öğretmenini buldu. "Öğretmenin bizim evimize geldi. Ne yaptın?"

Sakince soruyordu fakat gözlerinden bütün öfkesini anlaşılıyordu. "Ah hayır, Felix bir şey yapmadı. Oldukça uslu bir çocuk. Sadece okulunda-" Chris her şeyi anlatacakken Felix hızlıca sözünü kesti. Onların öğrenmesini istemiyordu. "H-hocam bir gelebilir misiniz?" Öğretmeni başını sallayıp ayağa kalktığında Felix onu odasına yönlendirmişti. Kapıyı kilitleyip arkasını döndü.

"Lütfen onlara anlatmayın."

Kısık çıkan sesini duyabilmesi için dualar etti. Chris bu çocuğun içinde olduğu hiç bir şeye anlam veremiyordu. Fakt yine de çocuğu onaylamıştı. "Peki neden? Onlar senin ailen. Neden onlardan saklamak istiyorsun?" Ailen. Ne komik bir laftı o öyle? Felix'in bir ailesi yoktu ki. Göz ucuyla kapıya bakıp öğretmenine döndü. "Lütfen...?" Başını salladı hocası. Anlaşılan ona da anlatmayacaktı. Hiç kimse tam olarak Felix'in yanında olamayacaktı. Ayağa kalkıp kilidi açtı. Diğer odaya döndüklerinde babalarının bakışlarını hissedebiliyordu.

"Sorunu hallettiniz sanırım. İsterseniz sizi uğurluyalım?"

...

Adam gelmişti, içeride para işlerini hallediyorlardı. Babası üzerine etek giydirmiş ve iç çamaşırını çıkarmıştı. Bir süre sonra kapı açıldı. Kendisinden birkaç yaş büyük çocuk içeri girdi. Felix ondan yardım isteyebileceğini düşündü ve fısıldadı. "Efendim... Lütfen yardım edin. Ben yapmak istemiyorum."

Çocuk ilk şaşırsa da sonra alayla güldü. "İnan sikimde değil. Beklediğimden daha güzel çıktın. Baskın omegaydın değil mi? Paramın hak edeceğini düşünmeye başladım." Başdan aşağı süzmeye başladı. İnce beli, kıvrımlı vücudu, eteği... Her şeyi etkileyiciydi. Çocuk yatağa oturup Felix'e baktı.

"Kucağıma otur. Sen de izler bırakacağım."

İğrençti. O bir saat yaşadığı en kötü anlardandı. Ayakta duracak hali yoktu. Kalçası ve beli çok ağrıyordu. Ayrıca boynunda izler kalmıştı. Bir de söz dinlemediği için yanağında tokat izi. Titreyen bedeni ile uykuya dalmaya çalıştı.