cardigan | hyunlix

sequin smile, black lipstick

Kitabın açıklamasında Angst değildir yaziyor fakat içimden bir his angst olmazsa nasıl cardigan olsun diyor (sarkinin anlamina bakabilirsiniz)

Bu arada oy verenlere teşekkür ederim. Ve yorum yapan o tek kişiye🫀

Lütfen yorum yapin🗿

Çantasını hazırlayıp kütüphaneye gitti Felix. Bugün canı çok yandığı için okula gidemeyecekti. İçeri girdiğinde daha yeni açılıyor olduğunu fark etti. Hwang Hyunjin tüm asaletiyle etrafı topluyor kolileri yerleştiriyordu.

Ona baktı adam, mahvolmuş haline. İki günde bir bu şekilde gelirdi. Fakat bugün daha korkunçtu. "İyi misin? Oturmak ister misin? Gel..." Rahat bir sandalye çekip oturmasını sağladı. Bir bardak su getirip karşısına oturdu. "Polisi aramamı ister misin?" Babası zaten polisti, bir şekilde onun kulağına gitmesinden korkuyordu. Ayrıca bir omegaydı. Başını salladı isteksizce.

"Tanışmak ister misin? Benim adım Hwang Hyunjin ve psikoloğum." Başını salladı. Asla cevap alamayacaktı. Daha sonra adını sordu nazikçe. Tatlı çocuk buna cevap verebileceğini düşündü. "Lee Felix." Kocaman gülümsedi genç adam.

Çocuğun boynuna baktı. Yer yer morarıklar ve kızarıklıklar vardı. Anladığı şeyle gülümsemesi yüzünde dondu. Çocuk hızla boynunu kapatmaya çalıştı. O daha küçücüktü nasıl olur da... Hyun düşündüklerinin gerçek olmamasını diledi. Felix aniden ayağa kalktı fakat genç onu sakince durdurdu. Zarar vermeden bileğine sarıldı.

"Felix yanlış anlamazsan... Cinsel bir ilişkiye girmek için çok küçük değil misin?" Felix de bundan bahsediyordu babasına fakat anlayan yoktu ki. Gözünden bir yaş akmasıyla genç ayağa kalktı. "Çok çok çok özür dilerim! Aptalım... Belliydi istemediğin... Ağlama gel otur lütfen." Çocuk ondan kurtulmaya çalıştı. Daha tanımadığı bir adam onun için bu kadar endişleniyordu ve bu onu kötü hissettiriyordu. "B-bayım lütfen bırakın." Hemen ellerini çekti.

Hyunjin ne yapacağını bilmiyordu. Her hafta bu şekilde gelmesinin sebebi... Daha önce böyle birisi kliniğine gelmemişti. Felix de ona yaklaşmasına izin vermiyordu. Birisi oldukça güzel ve mutlu bir hayat geçirirken diğeri kötü ve muhtaç bir hayat sürüyordu. İkisi birbirine oldukça zıttı.

Felix titreyen ellerinin serbest kalmasıyla nefesini düzene sokmaya çalıştı. Ağladığında hep böyle olurdu nefes nefese kalırdı. "Polise gitmen gerek. Lütfen." Kendisini dinlemeyecek olmasına rağmen çocuğa yalvardı. Başını salladı. "Hayır, hayır, hayır." Hızla kafasını sallamaya devam etti. Birisi daha onun acınası biri olduğunu öğrenmişti. Ölmesi gerekiyordu. Acilen.

"Sana yardım etmek istiyorum." Dedi umut dolu adam.

"Bana yardım edemezsiniz bayım. Artık kimse bana yardım edemez." Dedi her şeyden vazgeçmiş çocuk.

Kitabın basindaki akıntıya geldigimize göre yavaşça Felixin olaylarına görmeye baslayabiliriz hazır olun :)