Bilinmeyen Kıyılar

Bölüm 10- İstenmeyenler

"Endişelenmenizi gerektirecek bir durum yok Keanna. Sakin olabilirsin." diye söyleniyordu Lona ancak içine sinmeyen bir şeyler olduğu kesindi. Açık vermemeye kararlıydı. Hayır veremezdi. Kendisini annesine şikayet eden kişiyi bulacak ve ona göre davranacaktı. Aklındaki isim belliydi ancak onu yargılaması için kanıt gerekiyordu. Her halükarda intikamını alacaktı. Yaptığı davranışın bedelini acılar içinde kıvranarak ödese de, kendisini bu hale getiren asıl kişiyi merak ediyordu. Kimdi ona ihanet eden? Kimdi kendisine bu kadar düşman olan? Neydi derdi? Ne istiyordu ondan? Bu soruların cevabını zamanı gelince öğrenecekti. Şimdi ise hiçbir şey olmamış gibi devam etmek istiyor ve kaldığı yerden görevlerini yerine getirmek istiyordu. Dikkatli olacaktı. Dikkatli olması gerekiyordu. Tepesinde onu izleyen gözler ve kendisini ölüme götürecek düşmanı olduğunu hissetmişti ve bu öyle bir histi ki, güveni kırılıyordu. Sirenlerin birbirine bağlılığı kendi evrenlerindeki en büyük olaylardan biriydi. Aralarındaki bağ, "her şey" demekti. Hayatta kalma içgüdüleri, güçleriydi.

"Nasıl sakin olabiliriz? Daha birkaç gün önce kanlar içindeydin! Ah gerçekten... Neler oluyor Lona? Lütfen bizimle paylaş..." diyerek ısrarına kaldığı yerden devam eden Keanna, tüm dikkatini koruyucunun yara izleri ile parıldayan boynuna veriyordu. Ortamdaki sessizlik ve gerginlikten rahatsız olan Marissa ise elini hızla Keanna'nın omzuna koyarak, onun dikkatini çekmeyi başarmıştı. Gözlerinin içine bakıyor ve koruyucuyu daha fazla zorlamaması gerektiğini ifade ederek, yavaşça kafasını sallıyordu. Koruyucu konuşmak istemezse kimsenin onu konuşturamayacağını biliyordu. Üstelemek işe yaramazdı. Onun gibi birinde asla işe yaramazdı. Yeşil saçlı enerjik siren Keanna ise kız kardeşinin uyarısı üzerine kafasını öne eğerek, gözlerini devirmişti. Marissa'ya hak veriyordu. Lona'ya bir şeyleri zorla üsteleyemezdi. O koruyucuydu.

"Yaralarının..." diyerek sözüne başlamış ve hafifçe sesindeki seviyeyi düşürerek daha sakin bir şekilde nefes alarak, 'Yaralarının iyileştiğini görmek bizi çok sevindirdi koruyucu. Senin adına çok endişelenmiştik. Konuşmak istememene saygı duyuyoruz ancak seni delilercesine merak ettiğimiz için bize kızamazsın. Lütfen anlayışlı ol. Keanna'nın ısrarları için sinirlenme' diyerek sözlerini endişeli bir şekilde tamamlamıştı Marissa. Koruyucu bir kez daha büyük bir dikkatle kız kardeşlerini süzdükten sonra keskin bakışlarını Genesis'e doğru çevirmiş ve derin bir nefes almıştı.

"Yeter artık bebek değilim, öyle değil mi? Son üç gündür adadaki tüm gelişmelerden haberdar olmak istiyorum. En ufak ayrıntısına kadar bana anlatacağınızı umut ediyorum. Bunu yapabilirsiniz değil mi?" diyen Lona, kız kardeşlerinin yanından ilerleyerek uçurumun en dibine kadar gitmiş ve okyanusun muhteşem görüntüsüne yoğunlaşmıştı. Üç kız kardeş birbirlerine anlamsızca bakmış ve tekrar gözlerini adanın koruyucusuna çevirmişlerdi. Koruyucunun bu denli güçlü olması ve hiçbir şey olmamışçasına devam etmek istemesine bir yandan şaşırıyorlar, diğer yandan ona hayran oluyorlardı.

Genesis ise bir an için gözlerini koruyucudan çevirmemişti. "Bu kadar çabuk iyileşmek için oldukça güçlü bir sirenin tüm enerjisine sahip olmak gerekir. Bunu nasıl başardın?" diye bir anda ağzından kelimelerin dökülmesine izin vermişti. Şaşkınlığını saklayamıyordu. Saklayamazdı. Bu durum oldukça tuhaf aynı zamanda nefes kesiciydi. Merakını gideremeyeceğini bilse de, kendisine hakim olamamıştı. Diğer kardeşlerinin tepkisini hızla üzerine çekmişti Genesis. Bu kadar açık sözlü olmasının ona zarar vereceğini bile bile kendisine engel olamamıştı. O da böyle biriydi. Öfke, zeka ve sabırsızlıktan oluşan birleşimin içindeydi. Bu durum ona zarar bile verse içgüdülerini dinler ve öyle hareket ederdi. Ortamdaki sessizlik gittikçe yoğunlaşıyordu. Keanna ve Marissa'nın artık söyleyecek bir şeyi yoktu. Şu saatten sonra görecekleri tepkinin her türlüsüne hazırlıklı olmaları gerektiklerine inanıyorlardı. Genesis yüzünden görecekleri herhangi bir tepkiye.