A secret Child

Hoofdstuk 7

We zitten nog steeds aan tafel en het is best gezellig. Diego heeft lang zijn hand op men been gelegd. Raar maar het was ook vertrouwd. Het deed me denken met de tijd met Herman. Urgh. Waarom kan ik hem niet vergeten. Het is vreemd dat hij dit huis heeft verkocht, het betekende echt veel voor hem. Al onze herinneringen zitten bijna allemaal in dit huis. Maar hij heeft het gewoon verkocht. 'Angie?! Ga je nog even mee naar boven?' Vraagt violetta en ik kom uit men gedachten. 'Ja.' Zeg ik. Diego glimlacht naar me en ik glimlach terug. Ik sta op en violetta doet dat ook samen lopen we naar haar kamer. We gaan op haar bed zitten. Ze is misschien nog maar twee jaar maar ik moet zeggen. Ze ratelt maar door en door. Ze kan al goed praten en weet ook al veel. Ik ga terug in gedachten. Wat nou als Herman en mijn kindje nog leefde? Dan was ze nu ook twee en had ook violetta genoemd. Misschien dat het daarom zo goed klikt met me en violetta. Waar zal Herman nu zijn?! Nee angie niet aan denken. Ik moet die man vergeten. Misschien als ik diego beter leer kennen dat het goed klikt. 'Angie!' Hoor ik violetta ineens zeggen. 'Oh euh, wat is er?' Vraag ik. 'Je was niet aan het luisteren!' Zegt ze. 'Jawel.' Zeg ik om me te verdedigen. 'Overwat had ik het dan?' Vraagt ze. 'Wel euh....euh.' Zeg ik. 'Zie je wel!' Zegt ze. Ik glimlach. Violetta geeuwt. 'Misschien moet je maar gaan slapen.' Zeg ik. 'Maar ik wil nog met je praten!' Zegt ze. 'We spreken nog wel eens af!' Zeg ik. 'Oke.' Zegt ze en geeft me een knuffel. Ik stop haar in bed en geef een kus op haar voorhoofd. Het is echt een schatje! 'Slaaplekker, prinses.' Zeg ik. 'Slaaplekker!' Antwoord ze en sluit haar ogen. Ik loop haar kamer uit naar beneden. Ik zie diego op de bank zitten. 'Ze slaapt.' Zeg ik. 'Dankje.' Antwoord hij. 'Geen dank.' Zeg ik. 'Ik ga naar huis.' Zeg ik. 'Oke, wees voorzichtig!' Antwoord hij. Ik glimlach en vertrek.

Herman/diego POV

Angie en violetta zijn zo close. Ze moesten eens weten wat ze van elkaar zijn. Angie is echt lief voor violetta. Het is gewoon de perfecte moeder! Ik moet haar de waarheid vertellen maar hoe? Ik kan het gewoon niet. Ze zal vast boos zijn, en dan moet ik haar gelijk geven. 'Ze slaapt!' Hoor ik ineens een zachte stem zeggen. Ik kijk op en zie Angie staan. 'Dankje!' Antwoord ik. 'Geen dank.' Zegt ze. 'Ik ga naar huis.' 'Oke, wees voorzichtig.' Antwoord ik. Ze glimlacht en ik doe dat terug. Haar lach, ze vertrekt en ik zucht. Hoe moet ik ooit de waarheid zeggen.

Is het nog een leuk boek?
X haberl2001