A secret Child

Hoofdstuk 27

H: Angie....

Angie POV

Ik ben gezellig met violetta aan het Skype, na een tijdje vraagt ze of ze Michel mag zien. Ik zeg natuurlijk ja en ga hem halen uit de speelkamer. 'Hey, kom je naar violetta kijken?' Hij knikt meteen ja en wankelt naar mijn kamer, hij is echt schattig. Ik loop ook terug naar mijn kamer en zet Michel op mijn schoot. Ik kijk terug naar het scherm en zie hem dan staan, de man waar ik voor weg moest, de man die me niet meer wou alleen maar omdat het kind niet van hem is en de men die me een slet noemde. Het enigste wat ik kan uitbrengen is zijn naam. Herman. Hij zegt mijn naam. Ik voel tranen opkomen. Ik hoor hem zijn laatste woorden nog zeggen. Jij vieze slet! Die zin is me die drie jaar bijgehouden! Denkt hij echt over mij?! Maar dat ben ik helemaal niet! Ik weet dat het fout was, maar ik had alleen iets met Nick, omdat ik verdrietig was. Verdrietig door Herman! Ik voel tranen opkomen. Ik kan dit niet, ik kan hem niet zien. Ik hou gewoon nog zoveel van hem! Het liefst wil ik terug naar hun toe, alles bijleggen! En me kunnen nestelen in zijn armen. Zijn lieve stem horen, die me lieve woorden en moed inspreekt, zijn lippen voelen, een gezin met hem zijn. Maar hij wilt me niet, want hij vind me alleen maar een slet! Zonder nog een woord de zeggen, zet ik de chat uit. Michel kijkt me aan. 'Mama verdrietig?!' Vraagt hij wanneer er een traan langs mijn wang loopt. 'Maak je geen zorgen! Ik mis ze alleen maar.' En dat is niet gelogen, ik mis ze dan wat dan ook in de wereld. Ik heb weeral mijn eerste kind verlaten! Ik kan haar weer geen goede raad geven, oke ja via de gsm ofzo, maar het is anders. 'We gaan naar vio!' Roept hij dan zowat uit en wankelt terug naar de speelkamer. Zal ik terug gaan? Maar dan alleen voor violetta! Het is ook mijn kind! En zo kan Michel haar echt ontmoette, deze keer moet ik het toch goed doen?! Deze keer moet ik mijn kind goed opvoeden! Zonder leugens! Of wat dan ook.