A secret Child

Hoofdstuk 15

Angie POV

Ik zit in het park op een bankje, het bankje van mij en Herman. Ik kan het niet geloven, hij is gewoon diego! Er lopen nog steeds tranen langs mijn wang. Ik vertrouwde 'diego' maar dat was hij niet, hij was al die tijd al gewoon Herman. Daarom dat het zo vertrouwd voelde, zijn kus, zijn aanraking, alles! Mijn gevoelens zijn dus nog niet weg voor Herman. Ik zucht. Er loopt weer een traan langs mijn wang. Waarom ben ik toch terug gekomen. Ik denk nog even na en dan kom ik op het onderwerp, violetta. Ze is zes jaar. Zes jaar geleden verliet ik Buenos Aires. Heeft Herman me bedrogen?! Ja dat moet wel, want ons kind was dood, toch? Maar het voelt zo vertrouwd bij violetta. En waarom koos hij dan de naam, violetta? Die naam zouden wij geven aan ons kind. Alles is een puinhoop. Ik moet alles op een rijtje zetten. Maar hoe? Dus, diego is niet diego maar Herman, Herman heeft me bedrogen zes jaar geleden want heeft nu een kind violetta, violetta is net een dochter voor me. Moet ik men leven met Herman afmaken? Of zonder? Ik hou van hem, met heel men hart. Maar ik kan hem niet meer vertrouwen. En wat als hij me echt heeft bedrogen? Zal hij het dan opnieuw doen?

Herman POV

Angie is zonet de deur uit. Er blijven maar tranen stromen over mijn wang. Hoe kon ik zo stom zijn, natuurlijk zal de waarheid ooit naar boven komen. 'Gaat het, papa?' Hoor ik een lief, zacht stemmetje zeggen. Ik kijk op en zie violetta staan. Ik veeg snel mijn tranen weg en zeg dan 'ja het gaat prima.' Violetta loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Net zoals Angie zal doen. Ik zucht. 'Waar is Angie?' Vraagt ze dan. 'Ze is weg.' Zeg ik. 'Hoezo?' Vraagt ze 'ik loog.' Zeg ik. Ze moet inmiddels de waarheid weten. 'Had je dan geen gevoelens voor haar?' Vraagt ze. 'Jawel en dat heb ik nog steeds maar ik loog over wie ik was en over jou.' Zeg ik. 'Waarom?' Vraagt ze. Ze is echt zo nieuwsgierig. 'Kijk, Angie is.....is je m....mama en ik was bang om haar weer te verliezen.' Zeg ik aarzelend. Er komt een glimlach op haar gezicht. 'Angie mijn mama?' Zegt ze blij. Ik knik. Violetta begint me te knuffel. Maar dan stopt ze ineens. 'Maar nu is ze weg! En heb ik geen mama meer.' Zegt ze boos. Ik zeg niks, maar kijk naar de grond. 'Je moet haar zoeken!' Zegt ze. Ik kijk haar aan. Ze wilt haar mama dus echt bij haar hebben, wat ik ook wel snap. 'Ik doe men best.' Zeg ik. Violetta geeft me nog een knuffel en loopt dan weg. Zal Angie eigenlijk al weten dat violetta haar kind is?