Dubious~

4

Bacağını bacağının üstüne atarak arkasına yaslandı Ethan. Yüzünde belirsiz bir ifade varken Albert ne düşündüğünüz anlayamıyordu. Ethan, Dave'in bir zamanlar en yakın arkadaşıydı. Fakat sonradan araları bozulmuş ve eskisi kadar konuşmamaya başlamışlardı.

"Buraya beni incelemeye mi geldiniz Komiser Albert?"

Albert gözlerini Ethan'ın yeşil gözlerine çıkartıp derin bir nefes aldı.

"Bay Dave ile en son ne zaman görüştünüz Bay Ethan?"

"Ahh, benden şüphelendiğinizi söylemeyeceksiniz umarım."

"Hakikate ulaşana kadar herkes şüphelidir Bay Ethan. Şimdi sorularıma cevap verin."

"Dave ile en son ölmeden 1 hafta önce görüştük. Zaten çok uzun sürmedi. Yolda karşılaştık şans eseri. Bir selam verip ayaküstü biraz konuştuk. İşlerinin çok yoğun olduğundan dolayı yakınıyordu. Ve sonra acı haberi öğrendim. Gerçekten çok üzüldüm çünkü 8 sene aynı sıraya oturmuş insanlardık."

Albert, Ethan'ın gözlerinin dolduğunu görmüştü ama Ethan akmasına izin vermeden koluyla gözlerini sildi.

"Böyle umursamaz göründüğüme bakmayın. Gençliğim ölmüş gibi hissediyorum. İlk duyduğumda kendime gelememiştim. Hâlâ da atlatmış değilim fakat bir yandan kendimizi toparlamamız lazım. Yoksa kendimizi de öldürürüz ."

Komiser Albert konuştukça yanaklarından yaşlar akan adama baktı. İlk geldiğindeki gibi umursamaz değildi.

"Pekala Bay Ethan. Haklısın ve benim gençliğinizi birlikte geçirdiğiniz adama bunu yapanı bulmama yardım edin."

Ethan son kez derin bir nefes alıp, gözyaşlarını sildi. Önünde ki şişeden bir bardak su içip kendine geldikten sonra Başkomser Albert'a döndü. Şimdi çok daha iyi görünüyordu.

"Dinliyorum Komiserim."

"Dave ile bir zamanlar aranızın çok iyi olduğunu duydum. Yanlış mıyım?"

Ethan başını iki yana sallayarak Albert'ı onayladı.

"Haklısın Komiserim. Biz her zaman en iyi arkadaşlardık. Birbirimizi her konuda savunurduk."

Albert başını sallayarak Ethan'ın gözlerine baktı.

"Peki sonradan ne oldu da birbirinizden uzaklaştınız?"

Ethan beklediği soruyla hiç gecikmeden cevap verdi.

"Aslında pek bir şey olmadı. Üniversitesiye geçtiğimizde birbirimiz dışında arkadaşlarımız oldu. Hâlâ konuşsak da eskisi gibi sık olmamaya başlamıştı. Hatta bir ara 1 ay boyunca hiç iletişim kurmamıştık. Ona mesaj attım. Aramızın neden bir anda bu kadar açıldığı sordum. Sebebinin ben olduğumu, onu hiç merak etmediğimi söyledi. Fakat bende onu suçluyordum. Eninde sonunda uzlaştık. Arkadaşlığımız onuncu Senesiydi o zamanlar. On senedir yaptığımız belki üç belki de dördüncü kavgaydı. Sonrasını işte biliyorsunuz."

"Dave öldürüldüğünde neredeydiniz?"

"Şehir dışında bir hastaneye özel bir ameliyat için gitmiştim. Operasyon akşama doğru bitti. Ben geri döndüğümde ise saat 3-4 gibiydi."

Albert daha fazla bir şey duymayacağını anlayınca ayağa kalkıp teşekkür etti ve evden çıktı.

🍷

Biiii