-فراموشم نکن .
قسمتی از داستان :
تمام عمرم رو به دنبال مزخرفاتی دویدم که فکر می کردم خوشحالم می‌کنه در حالی که نمی دونستم شادی واقعی همیشه کنارم بوده .
این موضوع رو امروز فهمیدم ، درست وقتی که به صورت غیر منتظره ای یونگی رو کنار امگایی به غیر از خود...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ده سال قبل:
تقریبا یک هفته بود که دوازده ساعت بی وقفه کار می کردم ، تمام مفاصلم دردناک شده بود .
انگشتهام مملو از خراش و کبودی شده بود و چاره ای به جز پوشوندنشون با چسب زخم نداشتم .
یک دنیا کار برای انجام دادن وجود داشت و علاوه بر اون در حالی که همه توی تاکستان مشغول کار کردن بودن من باید به خونه بر‌می‌گشتم و غذای کافی برای دوازده نفر رو حاضر می‌کردم .
و همچنین باید این آشفته بازار رو جمع و جور می کردم .
برای چند لحظه روی کوسن قرمز رنگ توی سالن نشستم و سرم رو روی زانوهام گذاشتم تا نفسی تازه کنم .
اگر می تونستم بخوابم احتمالا توانایی این رو داشتم مه یه روز متوالی بی وقفه این کار رو انجام بدم .
_تخم مرغ ها رسیدن
به محض شنیدن صدای شاد و سرزنده جونگکوک چشم هام و باز کردم .
حتی نمی دونم کی خوابم برد .
سرم و از روی کوسن ها برداشتم و از پنجره به بیرون نگاه کردم .متوجه شدم که نزدیکی های ظهره .
_اوه ، خواب موندی بچه کوچولو؟
_من از تو بزرگترم
با صدای بلندی گفتم .
_اما اون کسی که همه جا خوابش می بره تویی ، درست مثل نوزاد های کوچولو
_دهنت و ببند جونگکوک
و با لحن شاکی ای ادامه دادم :
_همه جای بدنم درد می‌کنه ، دیگه طاقت سر و کله زدن با تو رو ندارم .
مهم نیست که چه قدر خسته باشه ، من همیشه انرژی کافی برای دعوا کردن با پسر خالم رو دارم.
جونگکوک در حالی که تخم مرغ های توی سبد رو داخل محفظه های یخچال جا می‌داد گفت:
_جدا از شوخی ، اگه می‌خوای برو یکم استراحت کن ،من غذا رو ردیف می کنم .
به ساعت ظریف و زیبای روی مچ دستش نگاه کرد ، کی می دونست اینبار کدوم آلفا اون رو بهش هدیه داده .
