-فراموشم نکن .
قسمتی از داستان :
تمام عمرم رو به دنبال مزخرفاتی دویدم که فکر می کردم خوشحالم می‌کنه در حالی که نمی دونستم شادی واقعی همیشه کنارم بوده .
این موضوع رو امروز فهمیدم ، درست وقتی که به صورت غیر منتظره ای یونگی رو کنار امگایی به غیر از خود...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8سال قبل :
همونطور که سرم رو توی توالت خم کرده بودم دو انگشتم رو داخل دهنم فرو بردم و با حس خفگی همه چیز رو بالا آوردم .
به غیر از قرص های سرکوب کننده چیز دیگه ای درون معدم وجود نداشت برای همین این پروسه زیاد طول نکشید .
سرفه کردم ، انقدر شدید که حس می‌کردم گلوم در حال پاره شدنه .
به نفس نفس افتاده بودم و برای اینکه کسی صدام رو نشنوه از ته دل دعا می‌کردم .
در حالی که معلوم بود هیچ خدایی نیست که من رو ببینه انجام دادن این کار واقعا رقت انگیز بود .
اما به غیر دست به دامان شدن خدای ماه چاره دیگه ای نداشتم .
قبل از فشار دادن دکمه سیفون قرص های شناور و آبی رنگ روی آب رو شمردم.
پنج عدد بود.
با ضعف لعنتی نثار این حال و روزم کردم و دکمه رو فشار دادم و تا آخرین لحظه به محو شدن قرص ها درون آب خیره شدم .
من خوش شانس بودم که قبل از وارد شدن قرص ها به خونم موفق شدم از شرشون خلاص بشم .
بیشتر از این نتونستم به این افکار پر و بال بدم چون صدای قدم های پدرم رو توی اتاق از پشت در حمام تونستم بشنوم .
نگاهش به من ، درست مثل حشره ای بود که باید زیر پا له میشد .
و میشه گفت من واقعا برای ایفای این نقش گزینه مناسبی بودم .یک حشره بی کس و کار که روی سرامیک های حمام خم شده .با چشم هاش دنبال راه فراری می‌گرده و تمام تلاشش رو می‌کنه که زنده بمونه .
نگاهمون به هم افتاد و بلافاصله ترس تمام وجودم رو در بر گرفت .
پشتم رو به دیوار تکیه دادم و با جمع کردن قوزک پام گوشه ای کز کردم .
اون خوب می‌دونست که من چیکار کردم .
زمان زیادی نگذشته بود ، دقیقا نیم ساعت پیش بود که با یک بسته قرص به اتاقم اومد.
_یک ماه نیستم و تو خوب می دونی که توی این یک ماه چه کاری باید انجام بدی.
