Yalı Çapkını

Mini bölüm

"Seyran gel birtanem bak köfteler soğuyor. Sen onu bana ver yemeğini ye hayatım."

Ne köftesi? neyi verecektim sana? derken kucağımdaki bebeğe baktım.
Neler oluyordu?

Allahım ne kadar güzel bir bebekti bu.
Altın sarısı saçlar masmavi gözler.

Bi elimdeki biberona bi bebeğe baktım. Nasıl gelmiştim ben buraya?

Şu an bi piknik alanında kurduğumuz tatlı minik sofrada Ferit'le ve çocuğumuzla piknik mi yapıyorduk?

"Ferit
Kızımız."

"Evet aşkım ver onu bana sen rahat rahat yemeğini ye."

Uzattığı kollarının arasına bıraktım bebeği. Ferit'in onu kollarının arasında sanki kırılacak nadide bir vazoymuş gibi naif bir şekilde tutmasını ve biberonla usulca beslemesini seyrettim bir süre.

Ben hayal falan mı görüyordum benim hayatım bu kadar huzurlu olmadı ki hiç.

"Aşkım
Daldın
Hadi soğutma ye yemeklerini."

Bozuk plak gibi takılı kalmıştım hala.
"Ferit bizim bi kızımız var."

Ferit anlamazca baktı suratıma.

"Evet Seyran?
Soru mu soruyorsun anlamadım. Durum bildirisi mi yapıyorsun. Gördüğün gibi bizim güzel mi güzel aaaynı annesine benzeyen bi kızımız var."

"Adı ne peki?"

"Ya Seyran iyi misin sen güzelim?"

"Ya Ferit söyle adını bi duymak istiyorum."

"Aslı"

Tekrar ettim.
"Aslı"
__________

"Seyran"
"Seyraaann"
"Uyan birtanem"

Derinlerden gelen Ferit'in sesinin netleşmeye başlamasıyla gözlerimi zor da olsa açabildim.

Gördüğüm rüyanın da etkisiyle iyice sersemlemiş bi halde ne olduğunu anlamadan çakmak çakmak bakıyordum tepemdeki insanlara.

Hemen hemen herkes başıma üşüşmüştü. Gözlerim Feritinkilerle buluşunca oldukça korktuğunu anladım.

Sahi bana ne olmuştu?

"Ne oldu bana Ferit hatırlamıyorum? Niye herkes tepemde?"

"Evet niye tepesindesiniz kızın bi açılın"diyerek herkesi çekilmeye zorladı Ferit.

"Aşkım sen
Sen dengeni kaybettin, kafanı çarptın. Doktor çağırdık geliyor birazdan.
Nasıl hissediyorsun?
Hadi kalk hastaneye gidelim daha detaylı baksınlar."

"Yok yok iyiyim ben. Odamıza çıkalım mı?"
"Gel" deyip kucağına aldı beni.
Kolarımı boynuna doladım bende.

Beni incitmemeye ultra dikkat ederek yatağa bıraktı.

Sessizce yaptıklarını izliyordum.
Gidip banyoda bir havlu ıslatıp yavaş yavaş kanayan yaramı temizliyordu.

Yaram çok derin değildi hastaneye gidecek kadar. Ama Ferit'in benimle böyle ilgilenmesi hoşuma gitmişti.

Gördüğüm rüyayı hatırladım. Zaten unutmam mümkün de değildi artık. Bebeğimizi, minik pikniğimizdeki o huzurlu havayı.. hiç uyanmak istemezdim o rüyadan.

"Ferit"
"Efendim"dedi hala elindeki havluyla yaptığı şeye odaklanmış halde.

"Seni seviyorum"

Bakışları beni buldu.
Yandan çarpık gülümsemesini attı.
"Biliyorum"