IŞIĞIM

3

Birazdaha yersem patlıyacaktım. Alper ben yedikçe daha çok koyuyordu. Dolu çatalını tabağıma uzatırken bileğini tuttum. "ya koyup durmasana patlıyacağım şimdi" elini çekti ve başını salladı. "Tamam, tamam yiyebildiğin kadar ye"

Hatice abla yanımıza geldi. "Işık kızım kapıda bi adam seni soruyor" şok ile gözlerimi açarak Alper'e baktım. "Nasıl biri" diye soru yöneltti Alper hatice ablaya. "Böyle biraz yaşlı sınırlı gibi" nefes alamadım. Titreyerek ayağa kalktım. Alper "ışık otur" kapıya doğru giden Alper'e baktım.

Sessizce kapının yanındaki duvara saklandım ve babamla Alper'i izlemeye başladım. "Işık nerde?!" diye bağırdı babam. "Işıkmı nerde bilmem. Işık gelirmisin güzelim" Alper gözümün içine baktı. Ne yapmaya çalışıyordu bu. "Lan sen kimsin benim kızıma gü-" Alper kahkaha attı. "Dikkat et yaptığın her yanlışta seni yere indirirler" yavaş adımlarla Alper'in yanına doğru ilerledim.

Babamın arkasındaki Alper'in korumalarını görünce şaşkınlığımı gizleme çalıştım. Gerçektende yere indirebilirlerdi. Yanına gidince Alper kolunu omzuma attı. "İşte kızın nasılsın demiyecekmisin" babam sinirli bakışlarını bana çevirdi. "Işık buraya gel yoksa senin için kötü olacak" alper omuzumu okşamaya başladı ve kulağıma eğildi. "Korkma hiç birşey yapamaz dediklerini ciddiye alma"

"Işık buraya gel dedim!" tekrar etmesiyle Alper omuzumdaki elini elime kilitledi. Babam elimize baktı. "Senin o piç anneni o mezardan çıkarıp-" Alper'e baktı ardından bana. Alper baş barmağını elimin tersininde gezdiriyordu. "Işık son uyarım geliyormusun gelmiyor musun" dayanamıyorum. "Gelmiyorum!" diye haykırdım son gücümle.

Üstüme yürümeye kalkıştığında arkadaki korumalar babamı yere fırlattılar ve yerde sürükleyerek dışarı doğru ilerlediler. Titriyordum. Alper'in elini bırakıp Hatice abladan öğrendiğim lavaboya doğru koştum. İçeri girer girmez kapıyı kapayıp duvara sırtımı vererek çömeldim.

Yaşamak acı veriyor.

"Işık iyimisin" Alper'in sesine cevap veremedim. Hıçkırarak ağlamaya başladığımda kilit lemeyi unuttuğum kapıdan alper girdi. Karşımda diz çöktü. "Güzelim anneni görmeye gitmek istermisin" çok isterim.. Ama şuan değil.

"Işık hadi konuş benimle" daha çok ağlamaya başladım. "Anlatmak istermisin?" diye sordu. Başımla red ettim. Sakinleşmemin en güzel yolu karşımdayken ben ikinci yolu seçtim. Koşarak pencerenin yanına gidip açtım. Ayağımı atıcakken ayaklarım yerle temasını kesti.

"Bırak beni!" diye bağırdım Alper'e. Tepki vermeyince "Bırakta öleyim işte!" omzuna tüm gücümle buraya başladım. "İstediğin kadar vur ışık çıkart bütün acını." vurduklarım etki etmesede devam ediyordum. Artık parmağımı hareket ettirecek gücüm kalmamıştı.

Başımı boynuna koyarak gözümü kapattım "Beni bırakma olurmu sende gitme annem gibi bırakma" dedim kısık sesimle. "Bırakmam sen beni istemesen bile seni bırakmam seni" daha sıkı sardı kollarını.

Merdivenlerden aşağıya doğru indi. Hatice abla koşarak yanımıza geldi. Hareket edemeyecek kadar yorgun hissediyordum pozisyonumu bozmadım. "Kızım iyimisin" Alper, "abla biraz kendini kaybetti bütün enerjisini harcadı yorgun biraz" elini sırtımda gezdirdi.  "Patates kızartayimmi seviyor sanırım"

"Olur abla sağol" alper L koltuğa oturdu. "İyimisin" kafamı kaldırmadan başımla onayladım. "Yaptığın şey beni çok üzdü biliyorsun değilmi" kucağında rahat rahat pozisyon aldım. "Ben sadece annemin yanına gitmek istemiştim" dedim kısık sesle. Yüzüme doğru gelen saçları alıp kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Annen senin her zaman yanında ışığım sen görmüyorsun ama o sen görüyor düşün oda ne kadar üzülmüştür" dedi saçımla oynamaya devam ederken. "Ya sana birşey olsaydı karalığın içinde ışığım olmadan nasıl yaşayabilirdim?" cevap veremedim. Gözlerim doldu. Sol gözümdeki yaş Alper'in omzuna aktı.

Alper belimden tutup ona bakmamı sağladı. "Şşş benim ışığım çok güçlü bir kız niye ağlıyorsun" baş parmağıyla göz yaşımı sildi. "Özür dilerim." Kendine çekip sarıldı. "Hadi seni odana götüreyim dinlen biraz" ayağa kalkınca başımla red ettim. "Seni bırakmak istemiyorum"

Geri yerine oturdu bende pozisyonumu pozmadan kendimi uykunun kollarına bıraktım.

☆★☆

Alper'den

Işık kollarımın arasında uyuya kalmıştı. Yıllardır ona böyle sarılmak istiyordum. Korkuyla titremeye ve sayıklamaya başladı. "Yapma, gelme lütfen Alper lütfen kurtar beni" içim acımıştı. Saçlarına öpücük kondurdum. "Alper?" dedi uykulu sesiyle. "Burdayım güzelim"

Güzelim dememi garipsemediği için bazen söylüyorum.
"Gitme" başını okşadım "gitmiyorum ışığım burdayım" gördüğü rüya hakkında gram fikrim yoktu. Birkaç gün sonra gitmek isteyeceği için aşırı üzülüyordum. Neyse alper 8 sene dayandın 3-5 gündem birşey olmaz diye yetiştirmeye başladım kendimi.

Hatice abla geldi. "Oğlum patatesleri getireyim mi, buradamı yersiniz" gözlerimle ışığı gösterdim. "Yatıyor sonra yer" başını sallayıp tekrar mutfağa gitti. Işığın uyuduğundan emin olduktan sonra bende başımı geriye yaslayarak bilincinin kapanmasına izin verdim

650 kelime

Helloo

Bu bölüm çok kısa oldu ama olsun birdahaki bölüm uzun yazmaya çalışacağım oylayıp yorum yazarsanız sevinirimm.

Sizi seviyorum bir sonraki bölümde görüşürüzz. ✨