AYLAK AVI(KATILIMLI- Hayata Kalma)

2)Ekip

TOPRAK KARAHAN karakteri en güçlü karakterlerden olduğu için 6-7 gibi gelecek
-

20 Saat sonra

Aygül.

Açelya gittikten sonra benzin istasyonundan ayrıldık. Arabamız ile hep birlikte şehre indik. Bir yoldan sonra trafik'ı boş arabalar kapatığı için yürümek zorundaydık.

Beraber arkadaşım olan mine'nın evine gittik. Evlerinin önündeki saldırganlar vardı. 2-3 halletik. Zordu. Acemiydik.
Mine evinim çatısında bir kız ile ismi gökçe ile saklanmış. Bazı askerler evlere girip insanları öldürmüş.

Felaket'ın tam anlamı buydu.

"Isırıldınız mi? O-?" Diye sordum gökçe sözümü kesti. "Hayır Hayır. ısırılmadık. Onlara ne oldunu gördüm." Dedi üzgünce ailesinden bahsetini anladım.

Mine merakla etrafa baktı."açelya nerede?" Sesiz kaldım. Benim yerime elvan cevapladı."Gitti.nereye bilmiyorum. Döner mi onuda bilmiyorum." Sıkıntı ile nefes verdim. "Dışarda kaldık. Eve girelim."

•••

Kapıları camları kitleyip herkes salonda oturdu."Napacağız?" Diye mırıldandı gökçe derin bir nefes aldım. Odalardan birinde bulduğum çantayı aldım. Mutfak'a gidip biraz erzek aldım. "Napıyorsun?" Dedi evren şaşkınlıkla.

"Yanlız kalacağım. İstemiyorum artık." Çantamı şırtıma taktım. "BEN GİDİYORUM."

Herkes şaşkınlıkla baktı. Mine hariç. Ona bakmadan geçtim gittim.

gökçe

Uzun saçlarımı arkaya attım. "Birlikte kalmamız güvende değil mi?" Diye sordum. Herkes sessizce oturuyordu."açelyayı bulacağım." Diyerek mırıldandı. Kimden bahsettiğini bilmediğim için sustum."Bende gelirim." Mine bans minnetle bakıp gülümsedi."Siz?" Dedi merakla.

Evren ile elvan aynı anda birbirine baktılar. Evet onlarla tanışmıştım.

"geliyoruz!"

•••
"Aşkın sonu hep hüzündür.. Diyenler var aldanma," Sesizce mırıldanarak ekip'i takip etmeye başladım.

Evren ile mine önden yürürken elvan ile biz arkadan onları takip ediyorduk.

"Ailen var miydi?" Diye sordu. Vahşet görüntü aklıma gelince tenim ürperi. "vardı." Öldüğünü fark ettiğinde sustu.

Kapıyı açtığı zaman üstüne bir yığın hastalıklı insan saldırmıştı.

Unutmamıştım ama öyle bişi yokmuş gibi davranıyorum.

"Sence," Yutkundum."Bulur muyuz?" Güldü." Bizi bile gömer."

Gülümsedim. Yola devam ettik. Minenın tahminleri doğru ise uzun bir yoldan sonra açelyanın yazlık evine gidecektik.

Orada oldunu düşünüyordu.

Uzun bir süre sonra.

"Çok yürümedik mi?" Diye sordu
evren,"Çok az kaldı."

"Geldik" Önünde durdumuz ıssız. Gün batımına doğru geldik. Şehirde elektirik olmuyordu. Gece ışıkınız olmadan yürümek özelikle "Aylaklara" Karşı büyük bir tehlike.

İki katlı güzel bir evdi."Siz burada kalın. Ben bakacağım." Evren önden yürüyerek açık olan kapıdan girdi. Evet kapı açıktı.

"Merhaba?" Gelen sese doğru irkilerek döndük.