Yarım saattir konuşmadan yanında oturuyordum. İşin garibi Kadir'de konuşmuyordu. Evimize geleli bir saat olmuştu. Ellerini yıkayıp yemeğe oturmuş ve çay alıp koltuklara geçmiştik.
Kadir en son dayanamamış olacak ki konuşmaya dahil oldu.
"Yani sen Hakan Komutanımın kızı mısın?" dedi şaşkın bir ifadeyle.
"Evet ve niye bu kadar şaşırdın?" dedi Ayşegül.
"Seni tanımamış olmam, Komutanımın kızına baksam bile göremem ondandır. " dedi.
Bu benim kıkırdamama sebep olurken, Kadir bana dönüp hafifçe tebessüm etti.
"Hakan Komutan bizim babamız gibidir. Haliyle sende kardeşimiz gibisin. Komutanımız bizi yemeğe çağırıyor ama kızları olduğunu bilerek gidiyoruz. Saygımız gereği de yüzüne fazla bakmadım. Bir nevi racon gereği yakışmazdı. "dedi.
"Yani timdeki herkes mi öyle?" dedi üzgünce .
Durumu jet hızıyla anlayıp öksürdüm ve Kadir'in omzuna hafifçe vurdum.
"Bilemem bacım. Senden hoşlanan varsa bile bunu dile getirmesi zor olur." dedi.
"Neden ki ben hoşlanırsam babam laf edecek değil." dedi Ayşegül.
Adını söylemese de sevdiği biri olduğunu açıkça belli etmişti.
"Komutanımın yerinde ben olsam bende istemezdim. " dedi Kadir.
Ayşegül Kaşlarını çatıp ona baktı direk.
"Neden"
"Ayşegül. Her göreve kızımı seven bir adamla gitmek ölümüne gitmekten daha zordur eminim. Kızımın sevdiği adam şehit düşse kendi öz evladım şehit düşmüş gibi hissederim. Kızımın yıkılışını görmek ve aynı şekilde babası olarak benim de asker olduğum gerçeği. Kızımı emanet edebileceğim biri olmasını isterdim. Eğer ben şehit düşersem gözüm arkada kalmazdı." dedi.
"Öyle şeyler konuşma!" dedim ağzını kapatıp.
"Sende seviyorsan git seviyorum de! " dedim.
İkisi bana şaşkınlıkla bakıyordu.
"Ben yetim olarak büyüdüm ama hala sizin bu endişelerinizi anlayamıyorum. Hayatta beni seven biri olduğu düşüncesi bile bütün pişmanlıkları görmezden gelmeme yeterdi. Ölmüş veya ölmemiş. Beni sevdiğini bildiğim biri her zaman kalbimde yaşamaz mı? Eğer annemin beni severken öldüğünü ve bana değer verdiğini bilsseydim. Yaşadığım bütün zorluklar yok olurdu. Başım dik bir şekilde dururdum. Babam asker olsa ve şehit olsa şehit kızı olduğum için yine onunla gurur duyardım. Öleceğin güne kadar seveceğin bir adamı uzaktan izlerken şehit olması mı yoksa kocan olurken şehit olması mı daha kötü. "
Şaşkınlıkla bana bakmaya devam ettikleri için başımı eğdim. Belki de saçmalamıştım. Çocukluğundan beri babası yanında olan biriydi o. Yokluğu elbet farklı olurdu değil mi?
"Özür dilerim. " dedim.
"Haklısın!" dedi Ayşegül bir anda ayağı kalkarken.
"Evet çok doğru dedin bitanem" dedi Kadir.
Yanağımı okşarken. Ne zaman bu kadar yakınlaşmıştık ya.
"O bir şey demeyecekse ben babama diyeceğim." dedi.
Ben ne yaptım bilmiyorum ama birinin başını yakmış gibi hissediyordum. Sonumuz hayır olsun.
Ayşegül babasını arayıp evden çıkarken. Ben ve Kadir yalnız kalmıştık. Aklıma takılan soruyla ona döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komutanım Kaçırıldım! (YARI TEXTİNG)
ChickLit+Komutanım müsait misiniz bilmiyorum ama benim son müsait olduğum dakikalar Ondan yazacağım. - Kimsiniz? +Nasıl ya? Bu kadar kolay mı ulaşacaktım. Neyse zamanım yok. Komutanım ben sizden hoşlanıyorum ama böyle deli gibi. Şimdi bu beni ne ilgilendiri...
