Ayşegül-Göktuğ için son bölümüm bu belki çok istek olursa özel bölüm yapabilirim ama ana karakterlere göneleceğim o konuda çok bölüm var.
...Ayşegül...
"Ben yetim olarak büyüdüm ama hala sizin bu endişelerinizi anlayamıyorum. Hayatta beni seven biri olduğu düşüncesi bile bütün pişmanlıkları görmezden gelmeme yeterdi. Ölmüş veya ölmemiş. Beni sevdiğini bildiğim biri her zaman kalbimde yaşamaz mı? Eğer annemin beni severken öldüğünü ve bana değer verdiğini bilsseydim. Yaşadığım bütün zorluklar yok olurdu. Başım dik bir şekilde dururdum. Babam asker olsa ve şehit olsa şehit kızı olduğum için yine onunla gurur duyardım. Öleceğin güne kadar seveceğin bir adamı uzaktan izlerken şehit olması mı yoksa kocan olurken şehit olması mı daha kötü. "
Yağmur'un sözlerinden sonra aklıma bir düşünce doldu. Yalanda, gerçekte olsa bir anlığına Görkem'in beni sevdiğini bütün benliğimle hissetmiştim. Bu yalan olamazdı. O bu kadar iyi bir yalancı değildi. En azından beni sevdiğini söyleyeceği konusunda yalan söyleyecek kadar karaktersiz biri değildi.
Belki de bu hikayede onun hakkında bilmediğim bir gerçek vardı.
"Haklısın!" dedim.
"O bir şey demeyecekse ben babama diyeceğim." dediklerimi büyük ihtimalle tam anlamıyla anlamamışlardı ama ben ne yapacağımı anlamıştım.
Onun hep babamla konuşmasını beklemiştim veya babamın anlayıp bir şey demesini ama belki de ilk adımı ben atmalıydım.
Ayşegül: Babama her şeyi anlatacağım.
Tek tik olan mesajı görünce güldüm. Şuan interneti açık değildi ve açıldığında yaşayacağı şoku merak ediyordum. Beni seviyorsa biraz gerilmesinde sorun yoktu. Sevmiyorsa da babamın gazabından kurtulamayacak. Karaktersiz birine acıyacak değildim. Sürekli bana ulaşmaya çalışmasına rağmen aramalarına ve mesajlarına cevap vermemiştim. Çünkü ilişkimizi herkesten saklıyordu. Aslında bütün sorun bu değildi. Onunla gözümün önünde kur yapan kızlara haddini bildirememiş olmak sinirlerimi bozuyordu.
Babamı arayıp açmasını bekledim. Bir kaç çalıştan sonra açtı.
"Efendim kızım?" dedi.
"Neredesin baba?" dedim arabanın kapısını açarken.
"Karakoldan yeni çıktım eve geçiyorum." dedi.
"Evde buluşalım sana söylemem gereken bir şey var. "dedim
"Tamam kızımda bir sorun yok demi?" dedi.
"Yok baba merak etme hayırlı bir iş. Gelince anlatırım." dedim.
Aynen baba hayırlı bir iş. Sana damat getiriyorum.
...Yarım saat sonra...
"Noldu kızım gece gece?" dedi annem telaşla.
"Benim size bir şey anlatmam gerekiyor. "
"Anlat kızım meraktan öldürme artık." dedi Babam
"Ben babamın timinden birinden hoşlanıyorum ve onunla yarım yıldır sevgiliyiz. " dedim ve sustum.
Tek seferde söyleyip şoku atlatmalarını beklemek daha doğru gelmişti.
"Demek sonunda zamanı geldi." dedi Babam.
"Ne demek bu?" dedim.
En azından ortamın geriliminin biraz artmasını beklemiştim.
"Neden şaşırmadınız?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komutanım Kaçırıldım! (YARI TEXTİNG)
ChickLit+Komutanım müsait misiniz bilmiyorum ama benim son müsait olduğum dakikalar Ondan yazacağım. - Kimsiniz? +Nasıl ya? Bu kadar kolay mı ulaşacaktım. Neyse zamanım yok. Komutanım ben sizden hoşlanıyorum ama böyle deli gibi. Şimdi bu beni ne ilgilendiri...
