Multimedia: Yon Gonzalez (Görkem)
...Ayşegül...
Hayatta her şeye sahip oldum. Aile, para, sevgili, kariyer, arkadaş ne istersem istediğim gibi ilerledi.
Sadece onun dışında!
Görkem ALBAYRAK
Görüp görebileceğiniz en çetin savaştı onla yakınlaşmak. Ona ne zaman ilgimi göstersem koca bir 'EYVALLAH BACIM' kelimesi alıyor gibi hissediyordum. Donuk suratıyla her zaman komutanının kızı değilde direk komutanıymışım gibi davrandı. Adem ve havvanın yasak elmayı yeme sebebi gibi varlığım bana yapma deneni yapma isteği uyandırıyordu. O yasak bir elmaydı ve ben onu yemek istiyordum.
İnsanlara karşı sahte olmadım. Sadece onlara karşı olan gerçek düşüncelerimi hiç dile getirmedim. Misal birinin yaptığı saçma hareketi yüzüne vurmadım ve onun tercihi diyip geçiştirdim. Böylece insan ilişkilerim hep iyi oldu. İnsanları aşağılamak yerine onların böyle doğduğunu kabul etmek daha kolay gelmişti. Peki Görkem?
O nasıl biriydi. Benim yanımda gülmezdi. Başkaları yanında gülüyor muydu? Meslek arkadaşları ile şakalaşır mıydı misal. Bir tartışmada akılcı cevaplar mı verirdi yoksa bilmese de her konuya yorum mu yapardı? Belki de hiç tartışmaya da girmeyen bir robottu. Onun insan olduğuna dair gösterdiği tek mimik babamın onu övdüğü andı. Babama karşı büyük bir hayranlık beslediğini anlamıştım. Mahcup bir ifadeyle kafasını sallamış ve yine mahcup bir ifadeyle mütavazice cevap vermişti. Sert görünüşünün kırıldığı ve benim ona ilk defa ilgi duyduğum anda böyle gerçekleşmişti.
"Görkem Komutanım"
"Buyrun Ayşegül Hanım." dedi.
Hafifçe gülümseyip ona çaktırmadan yürüdüğümüz yolda önüne geçtim ve geri geri yürümeye başladım.
"Sevgiliniz var mı?" dedim.
Şaşırmış gibi baktı ve cevap vermeden sadece kafasını hayır anlamında salladı. Tam bir köpek gibiydi. Farkında olmadan tatlı ifadeler veriyor ve bunu da farkında olmadan yapıyordu. Bu haliyle ne kadar sevilesi ve mıncırılası olduğunun farkında değildi.
"Yani yok." dedim.
Kafasını olumlu anlamda salladı.
"Evet yok ve düşünmüyorum." dedi hemen ciddi bir tonda.
"Ben çok düşünüyorum ama Görkem Komutanım. Sizin ve benim sevgili olma konusunu." dedim.
"Çok düşünmeyin Ayşegül hanım aklınız bulanmasın." dedi.
Zortlayışım bilmem kaç km öteden duyulmuş olmalıydı.
"Komutan kızı olduğum için mi?" dedim.
"Bu yüzden mi bana karşı bu kadar katısın."
"Hayır sadece sizden sizin düşündüğünüz gibi hoşlanmıyorum. Bir kardeşim olarak size her zaman yardımcı olmaya istekliyim ama diğer türlü beklentilerinizi karşılayamam."
"Ama sizi seviyorum Komutanım." dedim burukça.
Neden böyle kestirip atıyordu ki? Kalbim inciniyordu ve bu onun umrunda bile değildi. Ümit edebileceğim hiçbir boşluk yaratmamak için özen gösteriyordu.
"Sevdiğiniz biri mi var Komutanım? Ondan bu kadar netsiniz?"
"Ayşegül Hanım." dedi bana uzunca bakarak.
"Haddinizi aşmayın! Kardeşim bile olsa kimse özel alanıma böyle bodoslama giremez. Sizi reddettim ve benim cevabım bu? Nedenlerle kafanızı karıştırmayın. Bir nedeni yok. Sizi bir kadın olarak görmüyorum ve öyle bir isteğim de yok. " dedi ve arkasını dönüp sert adımlarla gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komutanım Kaçırıldım! (YARI TEXTİNG)
ChickLit+Komutanım müsait misiniz bilmiyorum ama benim son müsait olduğum dakikalar Ondan yazacağım. - Kimsiniz? +Nasıl ya? Bu kadar kolay mı ulaşacaktım. Neyse zamanım yok. Komutanım ben sizden hoşlanıyorum ama böyle deli gibi. Şimdi bu beni ne ilgilendiri...
