Finding Love Series #5: Quest For Dear

CHAPTER THREE [Unedited]

"2+2+2+2+2 is equal to 10." I was standing infront of them while holding my stick and the chalk. I was teaching them how the multiply and addition are connected to one another.

"Kaya ang sagot sa 2×5 or 5×2 is........"

"Ting-ting po!" napatingin ako kay Tantan nang bigla itong sumigaw. He was standing while infront of his chair and screamed the answer. He is known for being a pasaway at makulit na bata.

Honestly, siya ang pinakapasaway sa klase ko. Kahit mismong magulang, sukong suko na sa kakulitan ng batang si Tantan. Umuuwi palaging madumi ang bata dahil kung saan saan humihiga kahit sa grass pa. Palagi ring sumisigaw ang bata kahit sa mismong klase ko pa.

Nevertheless, I still can't find myself hurting him physically. Aside sa hindi ko kayang gawin 'yun sa kahit kanino lalong lalo na kapag sa bata, physical abuse at may batas ring nakaatas para sa mga gurong sasaktan ang kaniyang estudiyante.

"Sige nga po," I then smile at him and go with the flow with his trip. "Pakipaliwanag nga po sa amin kung paanong 'ting-ting' ang sagot sa 2×5 o 5×2........"

He excitedly walk until he reach the blackboard and began explaining his side, "Shabi kashi akin ni Tito, ibig shabihin ng 'ting-ting' ay uwian na!" upon hearing his words, napatingin ako sa wall clock out of nowhere and he is right, magbe-bell na nga.

"Yehey, uwian na!" nagsimula ng magsisigaw ang mga bata habang unti unti ng sinasabit ang bag sa likuran. Uwing-uwi na.

Ang bilis talaga ng oras kapag nasa school o may ginagawa ka. Parang first period pa lang sa umaga and then ngayon, uwian na sa hapon. Like what happened to me, parang nung kinder pa lang ako tapos ngayon, guro na.

There's really no permanent in this world except changes. Tanging ang pagbabago lang ang mananatili dito sa mundo. Lahat nagbabago. Lahat mawawala dito sa mundo. Everything's a temporary kaya if ever you are given an opportunity, grab it because regret is always at the end. Palaging nasa huli ang pagsisisi.

"Who would wants to lead the prayer?" Tantan raised his hand again and jump after jump as if he's excited to lead the pray.

"Ako po, teacher. Ako po, hihihi...... " even though I'm doubting him, pinagbigyan ko pa rin kahit dudang duda akong hindi siya magpapasaway sa pagdadasal.

"Sige nga," since si Cheska nung nakaraan, pagbibigyan ko siya to be the leader as for now. Kitang kita ang bahid ng chocolate sa puting t-shirt ng bata lalong lalo na sa bandang harap. And since mataba ang bata, natural lang sa kaniya ang hindi magandang amoy especially on his armpit.

"In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, Amen." I did the sign of the cross, bow my head and close my eyes.

"Lord, I thank you for sunshine. Thank you for rain. Thank you for joy. Thank you for pain. It's a beautiful dayyyyyyyyyyy!" I immediately raise my head and open my eyes. Sabi na e, puro kalokuhan ang iniisip ng batang 'to. Pasaway talaga!

Mga bandang alas-sinco na ako nakauwi sa bahay, pagdating ko, agad kong linabahan ang ginamit na blouse at damit kanina. While washing my clothes, my mind accidentally reminisced about what happened yesterday.

To: Monte Mayor

Marry me.

Ilang minuto ang lumipas bago siya nakapagreply, only to be get confused with his answer.

From: Monte Mayor

Article 1

To: Monte Mayor

Article 1 na ano? Na bubuntisin mo muna ako bago pakasalan?

Agad namang sumagot ang lalakeng kausap. Ni hindi ko nga alam kung seryuso ba ako sa mga pinagrereply ko sa kaniya. All I want for now is to talk to him forever.