Finding Love Series #5: Quest For Dear

CHAPTER TWENTY-EIGHT [Unedited]

“Sigurado ka ba talagang ayaw mo sa hospital magstay habang nagpapagaling?”

I asked him for the second, third, fourth time or more? I didn't remembered already because I am mere concerned of his situation.

I help him take off his upper body to med his stich. Tatlong araw na rin kasi ang nakalipas mula ng magising siya at tatlong araw na rin mula ng magpropose si XL sa rooftop.

And like what he'd explained, everything is part of his brother's plan. Yung kunwaring pag-iyak nito, yung pagpunt sa rooftop para ibalitang kunwari patay na si XL, at ang pagtakbo ko sana pabalik sa OR para tingnan talaga kung totoo yung sinabi ni Anthony.

But it got ruined when his planned didn't work. And instead of I was the one who would go down, it was Mommy Matilda stead. Kaya galit na galit ang ina ni XL sa kapatid niya. Pinagpapalo ng ginang ang anak sa dibdib at natigil lang dahil kay sa asawa na si Sir Tonio.

Dalawang araw na rin ang nakalipas mula ng magsimulang magplano si ma'am Matilda ng kasal. Though, there's still problem that I need to fix. Ang hindi pormal na pagpakilala si XL sa pamilya ko, ang hindi pa naming pagkakaruon ng maayos na pag-uusap ni Papa at ang responsibilad ko bilang isang araw. Kahit ayokong iwan si XL, kailangang kong magattend sa recognition at graduation dahil required iyun sa aming lahat ng faculty staff at teachers.

Everything's happened were still not clear to me. Kung bakit humantong sa pagkakadinap sa akin ng dati niyang nobya, kung paanong kasabwat si Papa sa kidnapping at kung bakit nawala si XL ng isang buwan. Gustuhin ko mang magtanong pero mas importante sa ngayon ang pagpapagaling ng fiance ko. I'll just ask him if there's a perfect timing. Ayoko muna siyang isipin ang ibang bagay bukod sa pagpapagaling ng sugat at tahi.

"As long as you're with me, I'll be fine." Seryusong saad niya saka hinalikan ang likod ng kamay ko.

Inismiran ko siya para itago ang pagkakilig na nararamdaman. Nabaril na siya lahat-lahat, nakuha niya pa ring magbiro. Indeed, he takes everything lightly.

"Ewan ko sayo. Puro ka kalokohan." I said, rolling my eyes and put down the sando he used to fully see his wound that suffocate me and broke my heart.

I feel hurt, mad for myself because he took the bullet for me, and I still blaming myself because he got shot because of me. Hindi ko pa rin matingnan ng diretso ang tahi niya dahil pakiramdam ko, nahahati ang puso ko kapag tinitingnan ito. But I must to especially now that I was the who is cleaning his wound.

Saka ako tumayo at hihilain sana palapit ang mesa kung saan nakalagay ang gamot na gagamitin para sa panlinis nang hawakan ni XL ang kamay ko para pigilan ako.

"Why?" Baling ko saka napadapo ang tingin sa tahi niya. "May masakit ba? Bumuka ba tahi mo? May nararamdaman ka ba? Tell me." Hindi ko mapigilan ang huwag mataranta lalo pa at hindi siya nagsalita.

I raise my head to look down on his face only to be greeted with his.... Smiling face. Nakangiti si XL habang malamlam ang matang nakatingala sa akin dahil nakatayo ako at siya naman ay nakaupo sa ibabaw ng kama. At walang kurap-kurap na nakatingin.

His eyes were sparkling with so much emotion as he look up to my face. At kung hindi ako nagkakamali, puno ng pagmamahal siyang nakatitig sa akin.

He bit his lower lip first before he spoke, "I'm not kidding when I said I'll be fine as long as you're with me." Saad niya sa malambing na boses saka naramdaman ko ang mahina niyang pagpisil sa kamay ko.

"And if I tell you that I feel something, would you do something about it?"

I panicked when he added it, "Ano?! Bakit hindi mo sinabi agad?! Teka at tatawagin ko lang ang doctor mo----"