Finding Love Series #5: Quest For Dear

CHAPTER TWENTY-THREE [Unedited]

"It's fine po. I don't mind."

Rinig kong saad ng fiance ko sa kausap niya pagkalabas ko ng banyo para maligo. And it's confusing when I saw him not dressed up with his working clothes.

Minsan kasi, nararamdaman ko na lang na wala na akong katabi at nakaalis na siya kahit sobrang aga pa. May mga araw rin na hindi niya na ako nahahatid at nasusundo sa school kaya nakasanayan ko na lang si Kuya Limuel.

We were only communicating through text or call. Bihira na lang kami makapag-usap ng matagal. Aside from that, nakikita ko na rin ang paglaki ng tiyan ko at mas lalo kong hinahanap ang presensiya niya. Mga may times pang umiiyak ako dahil gusto ko siyang makita.

He seems to felt my presence because he immediately said goodbye to the person he was talking to.

"You're not going to work?" Tanong ko at hindi ko mapigilan huwag manglamig sa pakikitungo kay XL.

Kahit papaano, nagtatampo pa rin ako sa kaniya kahit understanding naman na busy talaga siya sa trabaho. Ako lang talagang 'tong overacting at emotional dahil sa...... Pagbubuntis.

He didn't me and just put his phone down then walk towards me. Hindi naman siya tanga para hindi maramdaman ang malamig kong pakikipagusap sa kaniya.

Bukas na rin ang ika-walong monthsarry namin at halos mag-iisang taon na rin kami. At sa luob ng walong buwan namin sa relasiyon, hindi pa namin napag-usapan ang tungkol sa kasal.

Hindi naman ako nagmamadaling makasal kaming dalawa dahil kampante ako, sadiyang may mga oras nga lang na hindi ko maiwasan ang hindi mag-overthink at mag-paranoid. Lalo pa at magtatatlong buwan na rin akong buntis.

Talagang emotional ang mga buntis.

I got flinch when he hug me from the back while I was combing my hair. Sabado ngayon at walang pasok sa school. My works has not finished yet because I got easily fell asleep. Mas napapadalas ang pagtulog at pagkain ko nitong mga nakaraang araw.

He breathed out and sigh, "Gusto ko ng matapos 'to."

Napatigil ako sa pagsuklay ng buhok ko dahil sa sinabi niya bago binaba ang suklay at lumayo sa kaniya para harapin si XL. He seems to be taken aback with my action. Parang nagulat siya ng inalis ko ang katawan niya mula sa pagkakayakap saka tiningnan ng malamig pero matatalim na tingin.

He wants to end what? Our relationship?!

"Ang relasiyon natin? Fine! Kung 'yan ang gusto mo!"

"That's not what I mean......" He tried to step forward and held my elbow but I slap his hand.

He got hurt and I am too but if he really wants to stop our relationship, I won't stop him to. Hindi ko siya ikukulong sa relasiyon kung hindi na siya masaya dahil iyun ang dapat. Masakit man pero kailangan. I will set him free if that's make him happy even it broke me into million pieces.

"Hindi na rin naman kita pipilitin kung ayaw mo na, e. I'll respect your decision if that's what you really want."

"No baby, that's not what I mean....." Umiling-iling siya pero hindi na sinubukan pang lumapit o hawakan ang kamay o siko ko.

My tears can't stop rolling over my cheeks. I know I should stop from crying because it's no good for our baby but I'm helpless, though. Sabi pa nga nila, iiyak lang lahat ng luha para mabawasan at mawala ang sama ng luob. The only thing to ease your pain is to cry and cry until you have no teara anymore.

"Alam ko naman, e." Kahit hirap na hirap sa pagbigkas, pinili ko pa ring magsalita dahil sa pagbara ng sipon. I can't even see him because of my uncontrollable tears. "Alam ko namang nagsawa ka na sa akin dahil nakuha mo na ang gusto mo. Alam ko namang may bago ka na pero hindi ko pa rin kayang mawala ka, tangina!"