ඔන්න දැන් තමා නියම යුද්ධෙ පටන් අරං තියෙන්නෙ.
සෙංකඩගල පුරයේ අවසන් විද්‍යා දින උත්සවය පැවැත්වෙන්න තව සතියයි. රාජකීයන්ගෙ විද්‍යා අංශය ත් හරියට දුම් ගහපු බඹර වදේ වගේ. කොටසක් පංතියේ අනික් කොටස lab එකේ. හැමෝම එහෙ මෙහෙ දුව දුව Day එක වෙනුවෙන් නහිනවා.
කොහොමත් අනික් පාසල් වලට ආරාධනාපත්‍ර යවන වැඩේ සතියකට කලින් වෙන්න ඕනි. Day එක්කට ලෑස්ති වෙනවා කියන්නෙ ලේසියක් නෙවෙයි.
මේ පාසලේ විද්‍යා දින සැමරුමේ විශේෂත්වය නම්, ඔවුන් අනෙක් පාසල් වලට සාපේක්ෂව නිර්මාණාත්මක බවින් ඉහල ස්ථානයක ඉන්නව.
සාමාන්‍යයෙන් නුවර කිව්ව ගමන් මතකෙට එන පිරිමි පාසල් වලට සෑහෙන අභියෝගයක් දේදුලගෙ පාසල.
කොහොමත් එහෙම වෙන්න ඕනිනේ මොකද පහේ ශිෂ්‍යත්වෙන් පස්සෙ ඉස්කෝලෙට ළමයින්ව ගන්නෙ තවත් අභියෝග්‍යතා පරීක්ෂණයක් තියලා. ඒකෙනුත් තේරෙන්නෙ කීප දෙනෙක් වෙනකොට ඉතින් ඉස්කෝලෙ ඉන්නෙ "මොල ගෙනාපු නැව්" වෙච්ච එක අහන්නත් දෙයක් නෙවෙයි.
Back to the present.
සහෙල් පොල් කටු දෙක්කුත් අතේ තියාගෙන අතරමන් උනු බලු පැටියෙක් වගේ හතර වටේ කැරකෙනවා.
අන්න හරි, Fun Event එකට සුපිරි ගේමක් දෙන්න යන්නෙ කොල්ලො ටික මේ පාර.
ඉතින් අදාල නාට්‍යයේ සහෙල් ඉන්නෙ කෙල්ලෙක්ට. සහෙල් කියන්නෙ කෙල්ලො තුනක් ඉන්න පවුලෙ එකම කොල්ලා, ඒකත් පවුලේ බාලයා. කොච්චර කට කැඩිච්ච කතා කිව්වත් සහෙල්ගෙ හිත වෙඬුරුපිඩ වගේ උණු වෙනවා. අක්කලත් එක්ක ඉඳලමද මන්දා මුට හෙන ලාලිත්‍යාත්මක අංග චලන පිහිටලා තියෙන්නේ.
ඒ නිසාම කෙල්ලෙක්ට පණපොවන්න මූ මරු.
කෝමහරි කොල්ලා අම්මට කියල පොල්කටු දෙක්කුත් කපන් චූටි අක්කගෙන් එයාගෙ size එකට match වෙන ඇඳුම් ටික්කුත් අරං ඇවිත්. ඔක්කොටම කලින් rehearsal කරල ඉන්න එපෑ.
හැබැයි කොස්සක්.
සහෙල්ට ඇඳුම ඇදගන්න උදව්වක් ගන්න කෙනෙක් නෑ.
දේදු උදේ ඉඳන් invitation වල වැඩ වලට එහෙ දුවනවා මෙහෙ දුවනවා. රකිත් ට refreshments වැඩ ටික වැටුණු නිසා ඌ ඒවයෙ list හදනවා. බිනර නේ භාණ්ඩාගාරික, අනේ අහිංසකයා අරුන් රිජිෆෝම් බෝඩ් එකක් ගන්න ගියත් ඒකෙ බිල් එක පවා එකතු කර කර ගනන් හදනවා. හැමෝම හිරවෙලා.
ඔන්න ඔය හේතුව නිසයි සහෙල් අතරමං වුනු බලු පැටියෙක් ගානට වැටිල ඉන්නෙ. පොරට ඇඳුම ඇඳගන්න උදව්වක් ගන්නවත් මනුස්සයෙක් නෑ.
