Book 1: Racing Hearts (Carlos Sainz)

❤️ Nightmares ❤️

Carlos's POV

Οδηγούσε με τεράστια ταχύτητα χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Τα χέρια του έτρεμαν. Τα μάτια του θολά. Δεν μπορούσε να ελέγξει τα δάκρυα του. Το πόδι του πατούσε το γκάζι και ύστερα ακόμα περισσότερο γκάζι.

Από το πίσω κάθισμα άκουγε κλάματα μωρού. Κοίταξε από τον καθρέφτη του και είδε ένα μικρό αγοράκι που έκλαιγε στην αγκαλιά της αναίσθητης μητέρας του.

Τα πάντα μαύρισαν γύρω του και όταν κατάφερε να ξαναδεί, βρισκόταν σε ένα νοσοκομείο. Στο άσπρο κρεβάτι δίπλα του βρισκόταν αναίσθητη η Amelia. Ένας γιατρός μπαίνει και κάτι του λέει. Νιώθει το λαιμό του να στεγνώνει. Τα μάτια του τσούζουν. Και μετά δάκρυα, πολλά δάκρυα.

Ο γιατρός σκεπάζει την κοπέλα με το λευκό σεντόνι. Η καρδιά του Carlos σπάει. Βλέπει το αγοράκι να τρέχει προς το μέρος του. Τον αγκαλιάζει. Κλαίνε. Κλαίνε μαζί αγκαλιά την ώρα που ο γιατρός παίρνει το κρεβάτι με το άψυχο πλέον σώμα της Amelia.

.................

To κουδούνι χτυπάει επίμονα και ο Carlos επιτέλους ανοίγει τα μάτια του. Κοιτάει την ώρα στο ρολόι του και πετάγεται μέσα από τον καναπέ. Το κεφάλι του τον πεθαίνει καθώς ανοίγει την πόρτα.

"Πας καλά;" ο Charles μπήκε έξαλλος μέσα. "100 τηλέφωνα σε έχω πάρει έπρεπε να ήμασταν στο μαρανέλο πριν τέσσερις ώρες."

"Το έσπασα χθες το βράδυ!" έδειξε το τηλέφωνο στο πάτωμα πριν μπει στην κουζίνα. "Θα πάω να πάρω ένα καινούργιο αργότερα." σήκωσε τους ώμους του ενώ έπαιρνε ένα παυσίπονο.

"Φίλε είσαι καλά;" κοίταξε πρώτα το τηλέφωνο και ύστερα το άδειο μπουκάλι ουίσκι.

"Είναι έγκυος από τον Daniel;" έβαλε ένα καφέ να γίνεται.

"Λυπάμαι!" ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του.

"Έλεγε ότι δεν ήταν έτοιμη. Τι άλλαξε;" πέρασε το δικό του χέρι μέσα από τα μαλλιά του.