Direniş' 🔞

1-yalnız omega

Bilgilendirme; Şiddet, Zorbalık, Cinayet, Taciz ve benzeri birçok rahatsız edici içerik barındırıyor.

Yuta durdu ve yürüdüğü yola baktı. Sonra yavaşça dönüp binalara, caddeye, hatta ters dönmüş yanmış arabalara baktı; her şey çok tanıdık geliyordu. Daha önce bu caddeden geçtiğinden oldukça emindi.

Harika, yani sadece amaçsızca dolaşmakla kalmıyordu, aynı zamanda daireler çiziyordu artık. Yorgunluktan ve uykusuzluktan gözleri pusluydu, susamıştı ve açtı. Yirmi dört saatten fazla süredir hiçbir şey yememiş veya içmemişti.

Neredeyse beş yıldır bu solmuş Dünya'da yaşam mücadelesi veriyordu Yuta. Fakat bir ay öncesine kadar kocası Jungkook ile birlikteydi, yalnız değildi. Kocası, dünya zombiler tarafından istila edilmeden önce rütbesi yüksek bir komutandı.
Hayatta kalmak için zombilerden veya kötü emelleri olan insanlardan korunmayı iyi bilirdi, aynı yemek ve su bulma konusunda da yetenekli olduğu gibi.

Yuta, Jungkook olmasaydı çok önceden öleceğinden emindi.
Onun sayesinde bunca yıl hayatta kalmayı başarmıştı.
Fakat.. omega artık yalnızdı,
kocası hayatta değildi.
Yuta'yı en çok üzen şey adamın, omegayı kurtarmaya çalışırken ölmesiydi.

Virüs yayılmaya başlar başlamaz, Alfalar neredeyse anında ipleri ele aldı. Artık çete haline gelmiş Alfalar kendi kurallarını uyguluyordu, yasa devlet ya da polis diye bir şey yoktu.
Zamanla yalnızca güçlü olanlar, yani Alfalar hayatta kaldı. Betalar ve omegalar, zombi saldırıları ya da kötü muameleden dolayı ölmüşlerdi.
Yine de betalar o kadar az değildi. Fakat omegalar.. onlar neredeyse tükenmişti. Bir omega bulmak, yemek bulmaktan bile daha zordu.

Yuta güvenli bir yer bulup uyumak istiyordu. Ama güvenli hiçbir yer olmadığından emindi. Omega için güvenli tek yer kocasının kollarının arasındaydı. Oğlan ağlamaya başladı. Pes ediyordu, Jungkook olmadan yaşamak işkence gibiydi.

O sırada ters dönmüş arabalardan birinin içinden sürünerek çürümüş bir zombi çıktı.
Bu da bir zamanlar erkekti ama Yuta onun kaç yaşında olduğunu bilmiyordu. Kollarından biri tamamen yoktu ve geri kalan kısmından sarkan etler, yer yer kirli, kirli beyaz kemiklerini gösteriyordu.

Zombi şaşırtıcı bir hızla üzerine gelmeye başladığında omeganın göğsü hızla inip kalkmaya başladı.
Ne yapacağını bilemeyecek etrafına bakındı. Cebinde bir bıçak vardı fakat onu zombiye sallamak için çok yakınında olması gerekirdi. Yuta'nın göze alamayacağı bir tehlike.

Oğlan yutkundu ve yere çöküp başını ellerinin arasına aldı.
Bu şekilde daha fazla yaşamak istemiyordu zaten. Yalnız ve aç..
Bekledi, birazdan zombi ona ulaşacak ve yemeye başlayacaktı. Ne yazık ki omega intihar etmek için bile fazla cesaretsizdi. Elinde ki bıçağı kalbine saplayıp ölümünü hızlandırabilirdi fakat yapmayacaktı.

"Tanrı aşkına senin amacın ne!"
Kalın bir ses Yuta'yı azarladıgında oğlan başını kaldırdı ve misafire baktı.
Uzun boylu, kalıplı bir alfa elinde ki ucu sivri tahtayla zombiye saldırdı ve onu kafasına saplayarak ölmesine neden oldu.

Yuta ağladığı için kızarmış olan gözlerini alfaya dikti. Islak kirpiklerini kırpıstırıp dudaklarını birbirine bastırdı.
Bir şey söylemek istedi fakat hıçkırığı buna engel oldu.

Jaehyun, yerde ki küçük omegaya bakarken tahta silahının üzerinde ki iğrenç kanı silmekle meşguldü.
"Vay canına.. meydan da yalnız bir omega ha?"

Yuta uzun siyah saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp kendini konuşmaya zorladı.
"T-teşekkür ederim."

Jaehyun güldü ve eğilip dizlerini yere koyduktan sonra omegaya daha yakından baktı. "Ne için teşekkür ediyorsun küçük omega?"