" මුකුත්ම වෙන විදියක් ඇත්තෙම නැ එතකොට ? "
අරවින්ද් ආයෙ ඇහුවේ උට මීටරයක් විතර එහායින් වාඩි වෙලා ඉදපු ගවීෂ් කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැති ගානට ඔලුව දෙපැත්තට වනද්දි..... ආයෙ නිශ්ශබ්දතාවය... අරවින්ද් එයාටම රවාගත්තෙ දෙන්නා අතර පරතරේ පුරවපු ටිපි ටිප් කවරෙට අත දාලා තව ටිපි ට්‍රිප් අහුරක් හෙනම උනන්දුවෙන් කටේ ඔබාගන්න අතරෙ.......ඉස්සරහ මූණට මූණ පාක් කරල තිබුන කලු යමහා එකයි, සුදු යමහා එකයි දිහා බලපු අරවින්ද් තොල් ඇද කලේ බන්ශ් එකෙන් ඇහෙන ඝන්ටාර ඇහුනේ නැති ගානට.....
"එහ් මේ....... " විනාඩි දහයකින් විතර ගවීශ් කියන්න අරගෙන අතර මැදින් ගිලගත්තේ මුකුත් නොකිය ගලක් අතට අරන් එහාට විසි කරන අතරෙ....ඇවිත් පැය බාගයක් වි තර තිස්සෙ වල්පල් කියෙව්වත් තාම අහන්න ඔනෙ ප්‍රශ්නෙ අහගන්න ගවිෂ් සැහෙන කට්ටක් කන විත්තිය අරවින්ද් මනා සේ දැන ගෙන තමා දැන් මේ ගොනා සේ බලාගෙන ඉන්නෙ........
" ම්ම්.....මොකද තත්වේ ? ? -..............
අරුගෙ..... ? "ගවීශ් ආයෙ ටික වෙලාවකින් ගැටගහගත්තේ අරවින්ද් ප්‍රශ්නේ බලාපොරොත්තු උන ගානට ටිපි ටිප් පැක්ට් එක පැත්තකින් තියද්දි...
"කාගෙද ? "
"කාගෙද කියල උබ දන්නවනෙ... "
"නෑ ? " අරවින්ද් ඇරියස් එකටත් එක්කම කිව්වේ නළල රැලි කරලා අහිංසක මූණක් මවාගෙන.... ගවිෂ් නහයෙන් පිඹින විදිය උට නිරීක්ෂණය නොවුනම නෙවෙ....
" අහ්හ්හ්...මියුන් ආඝර්ව ආශක්‍යසිංහ !!! අන්න ඒ අතිපණ්ඩිත මකබාස්ගේ තත්වේ !!!!! "
" අහ් ... ඌද .. ෆේන්ට් උනා..." අරවින්ද් ගානක් නැතුව කියල දැම්මෙ ගවිෂ් ලොකු හුස්මක් අරන් අත් දෙක තද කරගනිද්දි....
" ශිහ්... " ගවීශ් මිමිණුවේ එයාගෙ අත් අස්සෙ මූණ හංගගෙන ඔලුව බිමට බර කරන අතරෙ...
" ඊට පස්සෙ ? " අත් දෙකින්ම නළලට වැටුන කොන්ඩේ රටාවකට ඉහළට අදින අතරේ ගවිශ් ඇහුවා.... සන්සුන්ව.....ඒ ඒ තරමින්ම බලාපොරොත්තු සුන් ගතියෙන්...
" පැය දෙකක් විතර අර බලු නට්ටව උකුල ඉඩ තියන් කල්පනා කර කර ඉදියා දැක්ක......" ගවීෂ් ඉන්න විදියත් එක්ක කොහෙන්දො කඩාපාත් උන අනුකම්පාවක් උපදවන් අරවින්ද් කිව්වෙ තව ටිපි ටිප් පැකට් එකක් අතට අරගෙන....
