" එයා එදා ප්‍රසිද්දියේ මාත් එක්ක කතා නොකර ඉන්නයි තිබ්බේ ...." මෙතුල මිමිණුවේ , ගවීෂ්ගේ ඔලුව අතගාන අතරේ... මෙතුල කියපු එක හොදටම ඇහුනත් ක්‍රිෂ් තාමත් සයිලන්ට් ...
වෙන විදියකින් හිතුවම ගවීෂ්ට මෙහෙම වෙන්න එදා ඩ්‍රෑන්ව බේරගන්න ගියපු එකත් එක හේතුවක් කියලා ක්‍රිෂ් දන්නවා... ඊයේ රැ කඩාගෙන ගියා ගියාමයි, අරවින්ද් නෙවේ හවස් වෙලත් පැත්ත පළාතක ආවේ.. අරවින්ද්ට කේන්ති ගියාම ඌ කොයි වෙලෙත් කරන්නේ සයිඩ් ගහන එක නැත්තන් ලේ පනිනකන් කාත් එක්ක හරි මරාගන්න එක... මරාගන්න , බැනගන්න කියලා මියුනුත් ළගපාතක නෑ.. අරවින්ද් ඉදන් ගවීෂ්ට බැන්නා කියලා වැඩකුත් නෑ ගවිෂ්ට ඇහෙන්නෙත් නැ... ඉතින් දුං දාන කේතලේ වගේ එයාගේ කේන්තිය තව වැඩි වෙනවා ඇරෙන්න මොනව වෙන්නද ?
කොහොමටත් අරවින්ද්ගේ හිතුවක්කාරකම සේරටම උඩ.. ගවිෂ් ගැන , මියුන්ට කියන්න ඒකාගේ කොහෙත්ම ලෑස්තියක් නෑ වගේම , අඩුම ක්‍රිෂ් මෙච්චර අමාරුවෙන් පැහැදිලි කරන දේත් පිළිගන්න ලෑස්තියක් නෑ.. එක අතකට උට , ඒම තද උන වෙලාවල්වල ඌ තමා හරි කියල පැත්තකට වෙන එක ඇරෙන්න වෙන විකල්පයකුත් නැ කියල ක්‍රිෂ් දන්නවා...
"මෙයාව කොහෙටවත් ගෙනියන්නත් බැහැ.. මෙහෙ වැඩිකල් තියාගන්නත් බැහැ..." මෙතුල කිවේ සෑහෙන කල්පනාවකින්... මේ වගෙ පනිශ්මන්ට්ස්වලදි කොහෙත්ම තුවාල හොද වෙන විදියේ බෙහෙත් ගන්න එයාලට තහනම්..
" ඇත්තටම එයා බලේ පාවිච්චි කරපු වෙලාවෙද සිහිය නැති උනේ ? " මෙතුල ආයෙ පාරක් ඇහුවෙ තහවුරු කරගන්න.. ක්‍රිෂ් ඔලුව වැනුවේ අවිනාශ් මෙතුලව සන්සුන් කරගන්න උරහිසට අත තියද්දි..මෙතුල කතා කරන විදිය කොච්චර සන්සුන් උනත් එයා ලැස්තිම නෑ පිළිගන්න ගවීෂ් ඉන්නේ කොච්චර රිස්ක් එකකද කියන එක... ඇගෙන් කිසිම පොසිටිව් රියැක්ශන් එකක් නැතුව , ඇදෙ වැතිරීලා ඉන්න ගවීෂ්ව දකින දකින සැරයක් ගානෙම මෙතුල තවත් නොසන්සුන් වෙනවා...
" අවි ! යන් ඔයා මාත් එක්ක ... !! " මෙතුල කිව්වේ හදිසියේම....
" ම්ම් ? ".
" අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නැ ,මෙයාව මැන්ශන් එකට බාර දෙමු... "
" මේපල් එයාලා පොඩි මෑන්ස්ව කොම හැන්ඩ්ල් කරයිද දන්නෑනෙ... ම්ම් ? තව පොඩ්ඩක් බලමුකො... "
