"İnsan insana iyi gelmeli.
Gelmeyecekse hiç gelmemeli."
-Nazım Hikmet Ran-
[][][][][]
A.İ.K.
Karargâha geldiğimizde Atabey küçük bir toplantının ardından bize iki gün izin vermişti ama hepimizin yine sabahleyin orada olacağını adı gibi biliyordu. Boş adamlardık biz, işimiz de gücümüz de, aşkımız da sevdamız da mesleğimizdi velhasıl.
Ferdi eve gideceğini ve Zeynep'e sürpriz yapacağını söylemişti. Timden birkaç kişi de revire inmeye karar verince ben de Atabey'den izin isteyip ayaklandım.
"Komutanım, izninizle. Ben de eve geçeceğim. Hastaneye uğramam gerek." Gözleri vücudumda gezindi ve sol omzumdaki kırmızı lekeyi fark edince kaşları çatıldı.
"Revire in Yüzbaşı. Hastaneye kadar uğraşma. Dikişlerin açılmış belli ki." Elimi enseme attım ve saçlarımı karıştırdım.
"Doktor'a pansuman sözüm var Atabey." Manidarca gülümsedi ve başını sallayarak konuştu.
"Anladım Akif, anladım oğlum." Sonra birden ciddileşince de parmak basmak üzere olduğu konuyu tahmin etmek zor değildi. Benden önce atılınca sözü o almış oldu. Öğüt verecekti ve ne hakkında olduğu barizdi.
"Yüzbaşı. Aklını doldurursan, bir şeyde ya da birinde kalırsa ne görevine ne bana sadık kalabilirsin. Hayatından veya aklından çıkar demiyorum oğlum ama arka planda kalması senin ve mesleğin için daha iyi olur. Arada kalmak zorundasın ve dengeyi sağlamak kolay olmuyordur belki, ama tam ortada olmalısın. Deniz ve sen... çok yakından tanıdığım evlatlarımsınız ve ben de bu görev durumdan çok hoşlanıyor değilim. Deniz'in iki cihan bir araya gelse bile babası olacak Ahmet şerefsiziyle bir bağlantısı olacağını sanmıyorum. Ama bana söylenen, dolayısıyla sana söylenen bu. Dengen kendi elinde oğlum."
Bana oğlum diye seslendiğinde istesem de istemesem de bu adamın hayatımın merkezindeki insanlardan biri olduğunu her seferinde kendi yüzüme çarpıyordum. Nasihat ediyor, aynı zamanda yaşından fazla olan ağır tecrübeleri ile yaşanmışlıkla konuşuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEMHERİ
قصص عامة[][][][][] Asker sevmek zor işti. Ama beni kendine aşık eden de kömür karası gözleriydi. Asaletle giydiği üniforması, kalbinin güzelliğinin yüzüne yansımasıydı. "Seviyorum ulan. Var mı? Lacivertlerinin bakışını seviyorum, efsunlu gülüşünü seviyo...
