Abimin Arkadaşı | Texting

39

Mağazadaki olaydan sonra Ergin'i heryerden engellemiştim o gecede Fatmanur'un evinde kalmıştım bugün ise abim beni işten alacaktı henüz ona hiçbir şey anlatmamıştım ve anladığım kadarıyla Ergin ile de konuşmamışlardı.

Arabaya biner binmez abimin ilk sorusu "Ne bu halin ?" Oldu. Ona olanları anlattığımda çok ağladım abimde Ergin'e öyle çok sinirlendiki ben abimi hayatımda hiç böyle görmemiştim.

Eve gittiğimizde zar zor bir şeyler atıştırdım sonrada kendimi odama kapattım gece lambamı bile açmadan karanlıkta oturuyordum.

Eğer bir yanlış anlaşılma olsaydı dün mağazada bir şekilde anlatırdı ama savunma bile yapmamıştı. Zaten neyi savunacaktı ki fotoğrafta her şey netti. Saatlerce ortadan kaybolup bana yalan söylüyordu o gün kızla randevuya çıkıyordu. Randevudan geldikten sonrada bana sarılıp sevdiğini söylüyordu.

Kendimi aptal gibi hissediyordum. Ona o kadar çok güvenmiştim ki dün saatlerce yazmaması aramamasını bile keyfi kaçmasın üzülmesin diye sorgulamamıştım.

Tamam arkadaş olsalar eğer aynı masada oturup sohbet etmeleri çok normal olurdu ama arkadaş değillerdi Sabiha teyze tanıştırana kadar tanışmamışlardı bile. Ki arkadaşıyla görüşse bile bana yalan söylememesi lazımdı saatlerce ortadan kaybolmaması lazımdı.

Ne düşünmüştü ki biraz Didem ile biraz İrem ile. Bumuydu yani ?

Kapı çaldığında ayaklandım abim benden önce açmıştı abimin arkasından biraz sağa kayıp baktığımda onu gördüm iyi değildi kahve saçları karışık, sıcak bakan kahve gözlerinin feri sönmüş altları mosmor.. kim bilir ben ne haldeydim en son aynaya baktığımda yürüyen bir ölü görmüştüm.

"Didem ile konuşmam lazım."
Beni fark etti abimin arkasında gözlerimiz kesişti.

"Ergin siktir git sıçmayayım ağzına." Dedi abim sinirle. Ergin ile şakalaşmak dışında ona ciddi olarak ilk kez küfür ettiğini duyuyordum.

"Gitmiyorum Duhan." Bana hitaben konuştu. "Didem gel konuşacağız beni dinleyeceksin."

"İstemiyorum." Dedim fısıldayarak. Kızgınlık ve öfke belki azalıyordu ama kırgınlık her saniye artarak çoğalıyordu.

Abim Ergin'e yaklaştı omzundan ittirdi kapıyı göstererek. "Siktir git Ergin bu evde miladın doldu senin."

Ergin sinirle saçlarını karıştırdıktan sonra bağırdı. "Abi Allah aşkına bir karışma sevgilim ile konuşmam lazım diyorum sana."

Abim daha şiddetli bağırdığında Ergin'in yakasına yapıştı. "Oğlum ben sana kardeşimi üzmeyeceksin demedim mi lan ? İlişkinize bir tepki vermedim. Neden ? Çünkü ben sana güvendim. Ama sen ne yaptın gidip arkasından iş çevirdin."

Gözlerim dolmuştu abim bağırırken Ergin'de çok kötü gözüküyordu. "Abi bir bok yapmadım ya amına koyayım yapmadım ya beni bu kadar mı tanımıyorsun ? Kardeşinim lan senin bu kadar mı inanmıyorsun bana ?"

Abim Ergin'i sertçe itti tuttuğu yakalarından. "Olum sen neyin yapmamasından bahsediyorsun ? Yaptın yada yapmadın ? Benim kardeşimin kalbi kırıldı mı ? Kırıldı. Kimin yüzünden oldu ? Senin. Sikmişim haklılığınada haksızlığınıda bu kıza sen gözünün içine baka baka yalan söyledin. Salak yerine koydun. Ona yapılan bana yapılmış sayılır. Defol git evimizden görmeyeyim bir daha yüzünü."

Ergin pes etmeyip tekrar eve yöneldi bu sefer hedefinde ben vardım. "Didem Allah çarpsın o kızla aramızda hiçbir şey yok. Olmadı. Olamazda. Yalvarırım bir dinle beni ya."