Abimin Arkadaşı | Texting

52

Heyecanla Ergin'lerin zilini çaldım. Sabiha teyze anne yarım sayılırdı o yüzden birazda içim buruktu. Direk beni bağrına basıp kabullensin demiyordum tabi ama çok tepki göstermeside istediğim bir şey değildi.

Kapıyı oldukça düz bir suratla açıp "Hoşgeldin kızım." Dedi. Tebessüm etmeye çalışıp. "Hoşbuldum Sabiş." diye mırıldandım.

Kapıyı açıp içeri girmemi bekledi ayakkabılarımı çıkarıp girdiğimde elimi kolumu nereye koyacağımı bilemedim. Bu halimi fark edince "Gel mutfağa geçelim." Dedi.

Arkasından pıtı pıtı mutfağa yürürken yanaklarımın yandığını hissedebiliyordum.

"Bende Ergin abine.." duraksadı. "Ergin'e çorba yapıyordum. Otur sandalyeye seninle biraz konuşalım."

Derin bir nefes aldım. "Elimi yıkayayımda yardım edeyim sana."

Başını salladığında kollarımı sıyırıp lavaboya gittim ve ellerimi yıkadığımda geri döndüm.

"Sen terbiyeyi hazırla. Yumurta ve yoğurdu koydum tezgaha."

Dediği gibi terbiyeyi hazırlamaya başladığımda derin bir nefes aldı Sabiha teyze.

"Ergin bugün bana bir şeylerden bahsetti haberin vardır."

"Hı hım." Diye mırıldandım yüzüne bakamıyordum.

"Ben çok şaşırdım ve hayal kırıklığına uğradım."

Başımı kaldırıp ona itiraz etmeye hazırlandım. "Ama Sabiha teyze.."

"Dur kesme sözümüde dinle bi."

Başımı sallayıp yine önümdeki işe odaklandım.

"Biz Nilgün'le sizi kardeş gibi büyütmeye çalıştık o benim en yakın arkadaşımdı. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi tabi sizinde öyle. Ben sizi abi kardeş gibi bilirdim ama büyüdüğünüzü fark edemedim aranıza duyguların girebileceğini düşünemedim. Sen daha küçüksün belki Ergin'in olgunluğundan etkilenmişsindir belki yakışıklılığından belkide sana sunduğu imkanlardan etkilenmişsindir.."

Kaşlarımı çattım dediği şeyle ona döndüm. "Ne imkanından bahsediyorsun Sabiha teyze ?"

Gözlerini kapayıp açtı. "Biliyorsun Ergin iyi bir firmada çalışıyor, yazılımcı, güzelde kazanıyor.."

Elimde ki çırpma telini tezgaha sertçe bıraktım. "Sen beni neyle itham ediyorsun şuan dediklerine inanamıyorum. Bende çalışıyorum kendi paramı kazanıyorum. Çok şükür abimde babamın işine bakıyor halimiz vaktimiz yerinde bizim. Banane Ergin'in kazancından. Ne aldığı maaşı bilirim ne yaptığı işin detaylarını. Umrumda da değil hiçbirisi."

Bu çıkışıma şaşırdı. "Didem bak çok güzel kızsın sen ama daha küçüksün kafan karışmıştır başka şeylerin hevesine düşmüşsündür anlarım bunlar utanılacak şeyler değil, Ergin'de senin güzelliğinden etkilenmiştir ama siz birbirinize uygun değilsiniz."

Gözlerim dolarken sıkmaktan çenem kitlenmişti. "Neyimiz uygun değil Sabiha teyze sen bana açsana biraz ?"

"Didem demeyeyim demeyeyim diyorum ama sen daha üniversiteye bile gitmedin. Sınava çalışıyorum diyorsun aşk meşk işleriyle uğraşıyorsun bu gidişle kazanamazsında okulu. Olmaz kızım bu iş siz birbirinize denkmisiniz ? Hem babanda var ? Klinikte yatıyor herkesin dilinde o gece olanlar. Ben Ergin ömür boyu böyle şeylerle uğraşsın istemiyorum. Seni severim kızım gibi görürüm ama oğlumuda düşünmem lazım benim."

Elimi tezgaha dayayıp gözümden düşen bir damla yaşı sildim. "Ben üniversiteye niye gidemedim Sabiha teyze ? Annem öldü benim ya ? Annem öldü. Senin en yakın arkadaşın öldü. Ailemiz dağıldı bizim. Babam depresyona girdi. Tamam yaptıkları doğru değil babamın bedelinide en ağır ödeyen kişi benim zaten ama o zaman şartlar böyleydi ve ben okuyamadım. Sen beni Ergin'e yakıştıramıyorsun anladım ben ama biz birbirimizi seviyoruz ben onu küçüklüğümden beri seviyorum. Ne maaşı, ne mevkisi hiçbiri yokken seviyordum. Şuan ne diyeceğimi bilemiyorum. Çok kırıldım dediklerine ben seni annem gibi bildim hep.."

Dudaklarımdan bir hıçkırık koptuğunda gözyaşlarımın hızlandığını fark ettim. Mutfaktan hızlıca çıkıp kapıya yöneldim. Arkamdan bir şey demesini bekledim ama demedi. Evden çıkıp karşıya kendi evimize geçtiğimde bacaklarımın üstünde zar zor duruyordum titremelerim artmıştı nefes alamıyordum sanki kendimi yatağa atıp yorganı başımın üstüne kadar çektim çok üşüyordum. Üşümem fizikimiydi yoksa ruhenmiydi emin değilim.

Annesizliğin ağırlığı bir karabasan gibi üstüme çöküyordu böyle zamanlarda. Şimdi annem olsaydı yanımda bana kimse böyle davranamazdı. Okulumuda okurdum. Babamda iyi olurdu. Ailemizde iyi olurdu. Üzgün olduğumda yorgana değilde anneme sarılırdım.

Onu çok özlemiştim. Annemi çok özlemiştim..

🌿

Sizce Sabiha söylediklerinde haklı mı birbirlerine denk değiller mi ?

Didom hüzünlü kekim 🥺