KALPSİZİN KALBİ

8-Hatanın Sonucu

! Arkadaşlar hızla hamile kalınmaz bende bunu biliyorum. İnstagram üzerinden okuyucular ile anket yaptık. Çoğunluk "hızlıca hamile görelim Ezgi'yi, bu bir kitap"dediler.
Merak etmeyin müsait olduğum zaman bölümü düzenleyip, araya zaman koyacağım!
DÜZENLENMİŞTİR!

Kendi evime girdiğim an evdeki acı soğukluk yüzüme vurmaktan çekinmedi.
Hızlıca eşyaları odama götürüp evin durumuna baktım.
Uzun zamandır gelmemiştim buraya. Kendi evimin sıcaklığını buranın soğukluğuna hep tercih etmişimdir.

Banyoda bulunan temizlik malzemelerini aldım ve terapi gibi olan temizliğe giriştim.
Dışardan baba parası yiyen, şımarık bir kızdım ben. Kimse mutsuz olduğumda kafa dağıtmak için temizlik yaptığımı bilmezdi.

Bir insanın gerçek yüzünü görmeniz için onun acılarına tanık olmanız gerekiyordu.

Temizlik yaparken aklımda sadece tek bir şey vardı;
Abimin benden tercih yapmamı istemesi.

3 Abim vardı.
Yunus
Asrın
Ve Ares Kesen.
Diğer abilerim ile aşırı yakın olamadık ama Ares abim ile...
Kardeşten öteydik biz. Birbirimizin her şeyini bilirdik. Birlikte üzülür, sevinirdik.

Kendimden çok sevdiğim biri benden nasıl tercih yapmamı isteyebilirdi?

Aklıma gelen düşünceleri bir kenara koyup, temizliğimi yapmaya devam ettim ve ağlayarak uyudum.
2 GÜN SONRA

Hala bitiremediğimiz temizliğe devam ediyordum, lanet olsun ne kadar pislenmiş?!

KT: Nasılsın?

"Nasıl olabilirim lan sence?! Yapmadığın kontrol yüzünden bu haldeyiz!"

E:İyiyim.

Acılarılarımı göstermeyi sevmezdim. İnsanların önünde ağlamayı sevmezdim.
Birine acılarınızı gösterdiğinizde emin olun, sizi acılarınızla vurmaktan çekinmiyorlar.

KT: Her zaman yanındayım unutma Ezgi.

"Hep böyle derler..." Aklıma ailemin dedikleri gelince gözlerimden yaşların dökülmesine izin verdim.

E: İyi geceler.
Koray ile daha fazla konuşmak istemediğim için telefonumu kenara koyup yarım kalan temizliğime devam ettim.

Yarım saat sonra her yeri güzelce temizlemiştim. İçimdeki stresi azda olsa atmıştım.
Kolay değildi ama başarılmayacak kadar zorda değildi.

İçeriye geçip gelirken aldığım çikolataları çıkardım.
Mutsuz olduğum zaman çikolata yemeyi çok severdim.
Bana çikolata sevmeyi abim öğretmişti.
•
"Abiy dizim acıyoy" Ezgi abisi Ares'e baktı ve kanayan dizini gösterdi. Abisi küçük kardeşinin yanında gidip sarıldı.
"Korkma geçecek"
Küçük kız abisinin yanağına öpücük kondurup kıkırdadı.
"Abiy ben korkmuyoyum ki zayten ben Ezgi'yim" Abisi karşısındaki cesur kıza baktı. Yaşıtlarına göre çok olgundu.
"Aferin sana canım kardeşim" dedi ve onu öptü.
Küçük kız kıkırdamaya devam ederken abisi ona cebinden çikolatasını çıkardı.
"Al bakalım"
"Abiy neden veriyoysun bana bunu?" Küçük kız merakla abisine baktı.
Abisi gülümsedi.
"Çünkü sen bu çikolatayı almayı hak ettin. Artık her canın acıdığında çikolata ye"
Küçük kız abisine baktı ve çikolatanın yarısını abisine vererek yemeye başladı.
•
Gözlerimin önüne serilen anı ile ağlamaya başladım.
"A-abi n-neden?!" Sinirle ağlayıp, bağırıp çağırıyordum.
"Bana b-bunu nasıl dersin!"