KALPSİZİN KALBİ

31-Farklı Bedenler Aynı Yaşanmışlıklar

Lgs'ye giren kuzular, nasıl geçti?
Başlıyoruz.

"Anne, anne,anne!" Etrafımda bağırarak dönen kızım ile artık bayılacak hale gelmiştim.
"Efendim annem?Ne, ne,ne?" Bana dil çıkardıktan sonra aynı şeyi babasına yapmaya başlamıştı.
"Baba,baba,baba!" Buğra'nın ailesini beklerken kapının çalma sesiyle Gece şükürler olsun ki susmuştu. Kapıyı açmaya giderken evdeki herkes üstüne başına çeki düzen vermeye başlamıştı.

Kapı kulpunu çevirdiğimde karşıma esmer kısa boylu bir kadın ve yanında elini sıkıca tutan bir adam karşılamıştı.
"Hoşgeldiniz! Ben Ezgi." Esmer kadın bana gülümsedikten sonra uzattığım eli bir kenara bırakıp beni kucakladı.
"Hoşbuldum güzelim! Ben Aylin, bu şapşalın annesiyim." Buğra göz devirirken Buğra'nın babası bana elini uzattı.
"Ben Mete Ak. Ailemize hoşgeldiniz Ezgi." Utangaç bir gülümsemeyle onları içeriye yönlendirdim ve sıra arkada duran ve birbirlerine çok benzeyen kişilere geldi. Kız bana ters ters bakıyordu ama onun aksine çocuk 32 diş sırıtıyordu. "Kız Kamer, abim haklıymış ayol!" Diyip bana sarıldı.
"Ay merhaba yenge. Birden kucakladım ya ay sen böyle tatlıysan kim bilir yeğenim nasıldır? Ben Duhan. Bu ailenin en zeki, tatlı ve en seveceğin üyesiyim." Ona gülerken gerçekten de onunla çok iyi anlaşacağımızı anladım.

Sıra Duhan'ın dediği Kamer'e geldiğinde elimi ona uzattım. "Hoşgeldin Kamer." Dedim. Kamer ise yüzünde zoraki bir gülümsemeyle elimi tutup,"Hoşbuldum aynen." Dedi.

Bu kız bana görümcelik mi yapıyordu ben mi yanlış anlıyordum. Buğra kız kardeşine ters ters bakarken içeri geçmeye başladılar. Bende kapıyı kapattıktan sonra içeriye geçtim.

İçeride Lana ve ailesi, Buğra'nın ailesiyle tanışıyordu. Tanışma fasları bittikten sonra Lana'ya kaş göz edip onu bizi göremeyecekleri bir yere çağırdım.

"Efendim gülüm ?" Lana'nın bu kıro haline göz devirdim. "Çok heyecanlandım ve Elmas nerde?" Lana saatine baktı ve kafasını kaldırdı. Ben ona bakarken birden kalkan eli yanağıma indi. "Lan?!" Bana tokat atmasının şokuyla ani tepki verirken Lana bana bakıyordu.
"Umarım heyecanın bitmiştir, çünkü duydum ki bu akşam seni isteyeceklermiş kocişkomdan."

Lana'nın dedikleriyle ağzım sonuna kadar açılırken duyduklarımı algılamaya çalışıyordum. Bundan neden benim haberim yoktu. Aslında bu durum işime gelmişti ama...
"Şaka kız şaka." Ona gülerken içeriye geçtik.

"Elmas birazdan gelir hadi geç bakalım içeriye yeni gelin." Lana'ya ayağımdaki pandufu çıkarıp atmaya çalışırken o kaçmıştı bile.

İçeriye geçerken onun arkasından söylenmeye devam ediyordum. "Kaç yaşında kadınlarız, çocuklarımız var bu kız hala ergen ya! Neyse çok şey yapmamak lazım. Sonuçta aynı bokun lacivertiyim." Kendi kendime kıkırdarken içeriye geçip, Buğra'nın yanına oturdum.

"Tekrardan hoşgeldiniz. Evimizin bir üyesi gelmek üzere. O gelince yemeğe başlayacağız. Ve bir dakika bir üyesi daha eksik." Kafamı üst kata çıkan merdivene yönelttim.
"Gece! Kızım gelsene." Gece; "geliyorum annem" diyince birden merdivenden güller atılmaya başladı. Herkes şaşkınca oraya doğru bakıyordu. "Buğra?" "Ezgi?"
Önden Ayaz gül atarak gelirken arkadan Gece saçlarını savurarak geliyordu.

"Sevgili Halkım. Evimize hoşgeldiniz! Ben Gece Kesen." Gururla ona bakarken o Buğra'nın babasının yanına geçip elini uzattı. Normalde onun el öpmesi gerekiyordu, böylesi gerçekten onlar için hoş olmayabilirdi. Ben onu uyaracakken Buğra'nın babası Gece'nin uzattıgı ele bir öpücük kondurdu. "Tanıştığımıza memnun oldum küçük hanım. Ben Mete, babanın babasıyım." Gece kıkırdayıp Mete Bey'e sarıldı.

Onlara bakarken aklıma sapsarı saçlarıyla birlikte babasına koşan o küçücük kız çocuğu geldi. Küçüklüğüm...Zamanın yaşanmışlıklarını unutamasamda o küçük kızı ve ailesini her zaman özleyecektim. Hayır benim ailem değil: Küçük Ezgi'nin ailesi.