"Vicitory...မင္း..canteenလုိက္အုံးမွာ
လား"
"မလုိက္ေတာ့ဘူး...ငါ့အတြက္Sandwichတခုပဲဝယ္လာခဲ့ေတာ့ကြာ"
"ok..bro"
williamနဲ႔သူကဒီေန႔မွခင္တယ္ဆုိေပမဲ့
အရမ္းကုိရင္းႏွီးသြားၾကသည္။
သူအတန္းထဲကထြက္၍ အျပင္ဘက္မွာ
႐ွိတဲ့fridgeထဲအေႂကြေစ့ထည့္ကာ
colaဗူးကုိထုတ္လုိက္သည္။
colaဗူးကုိထုတ္ေဖာက္ေနတုန္း သူ႔အေနာက္နားဆီကေန ကတုိးနံသင္းသင္း
ေလးကုိရေနသည္။
သူ႔အေနာက္မွာလူ႐ွိေနတာကိုသိသြားၿပီး
သူလည္းအေအးဗူးထုတ္ဖုိ႔ျဖစ္မွာပဲဟုထင္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ထြက္သြားဖုိ႔လုပ္သည္။
"hey..ေကာင္ေလး"
သူ႔ကုိေခၚသံၾကားေတာ့လွမ္းၾကည့့္လုိက္
မိသည္။
ခုနကမ်က္လံုးအျပာေရာင္ေတြနဲ႔ဆရာ။
"oh!..sir..how can I help you?
အုိ႔..ဆရာ..ကြၽန္ေတာ္ဘာကူညီေပးရမလဲ?"
***
ယခုေရာက္႐ွိေနတဲ့ေနရာကခ်ယ္ရီပင္
တစ္ပင္ေအာက္ကခုံတန္းတခု။
သူ႔ကုိေျပာစရာ႐ွိတယ္ဆုိၿပီးဆရာကေခၚ
လာသည္။
"You are koeran
မင္းကkoeraလူမ်ဴိ းလား"
ဆရာ့ရဲ႕အသံဟာခ်ဴိ သာၿပီးႏူးညံ့လြန္း
သည္။
"Yes
ဟုတ္ပါတယ္"
"အုိ..koeranဆုိ ဆရာ့အတြက္အေဖာ္ရ
ၿပီေပါ့"
ဆရာ့ရဲ႕မပီမသထြက္ေပၚလာတဲ့koera
စကားသံ။
အနည္းငယ္ေတာ့ အံ့ျသသြားသည္။
"ဆရာကေရာ..koeranလား?"
"အင္းမ္..အဲ့လုိေတာ့နည္းနည္းဟုတ္မယ္"
"ဘာကုိဆုိလုိခ်င္တာလဲ..ဆရာ"
"ဆရာကkoeraေသြးနည္းနည္းပါတယ္
ေလ"
"ေအာ္..ဒါနဲ႔ဆရာကြၽန္ေတာ္ကုိဘာေျပာ
စရာ႐ွိလုိ႔လဲဟင္"
သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကဂနာမၿငိမ္..
ဒီအက်င့္ဟာ သူစိတ္လုွပ္႐ွားတုိင္းျဖစ္
တဲ့အက်င့္တခုျဖစ္သည္။
"ဘာမွေတာ့ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူး
ဆရာ့ရဲ႕အဖြားက ဟန္းဂုလူမ်ဴိ းေတြကုိေတြ႔ရင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းခုိင္းတာေလ..
သူမကဟန္းဂုလူမ်ဴိ းေတြကုိသိပ္ခ်စ္တာ"
