မနက်မိုးလင်းကတည်းကသူ့မှာအခန်းထဲတွင်ရှေ့
လျှောက်အနောက်လျှောက်ဖြင့်လုပ်နေတော့သည်။
ဆရာမနေ့ကပြောသွားတဲ့vincent van gogh
ရဲ့ပြတိုက်ကိုသွားမည်ကတကယ်လား၊စနောက်နေ
တာလားဆိုတာကိုမသဲကွဲပေ။ဖုန်းဆက်ပြီးမေးဖို့က
လည်းအဆင်မပြေ..ဆရာမနေ့ကသူ့ကိုလေသံမာမာ
နဲ့ပြောသွားတာကြောင့်နည်းနည်းကြောက်နေသည်။
သူ့ကိုထပ်အော်ရင်ဘယ်လိုလုပ်ပါ့မလဲ။သူကဆရာ့ကို
စိတ်ဆိုးရမှာကိုဆရာကစိတ်ဆိုးတာကြောင့်သူ့မှာ
ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပေ။ဆရာကတော်တော်ကို
နားလည်ရခက်သည်။
အိမ်အောက်တွင်အသံကြားတာကြောင့်အောက်ကို
အမြန်ပြေးဆင်းသွားတော့ အန်တီလေးနှင့်အတူ
ဆရာဟာပြုံးရယ်ပြီးစကားတွေပြောနေခဲ့သည်။
ဆရာကဘယ်အချိန်တုန်းကတည်းကရောက်နေတာ
လဲ။သူလည်းမသိရပါလား..ဧကန ဆရာသူ့ကိုပြတိုက်
သွားဖို့လာခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူးနော်။
"အော်..taehyungငယ်...ဒီမှာမင်းရဲဆရာနဲ့စကား
လာပြောလိုက်အုံး"
အန်တီလေး၏'မင်းရဲ့ဆရာ'ဆိုတဲ့နေရာမှာသူ့ရဲ့
ရင်ထဲအနွေးလှိုင်းလေးဖြတ်သန်းသွား၏။
"kim..ပစ္စည်းတွေထည့်ပြီးသွားပြီလား"
"အာ..နည်းနည်းတော့ထည့်ပြီးသွားပြီ"
"ဘာလို့နည်းနည်းပဲထည့်ရသေးတာလဲ..ဆရာမနေ့
ကတည်းကအဆင်သင့်ပြင်ခိုင်းထားတာလေ"
ဆရာ့ရဲ့လေသံဟာအနည်းငယ်မာသွားတော့သည်။
ဒီလိုပြောပုံအရဆိုရင် တကယ်ကြီးခေါ်သွားမှာလား။
"ဟိုဟာလေ..အန်တီလေးဆီကခွင့်ပြု.."
"kimရဲ့အန်တီလေးကို ဆရာပြောပြီးသွားပါပြီ။
သူမက မင်းကိုခွင့်ပြုတယ်တဲ့"
သူ့ရဲ့စကားကိုဖြတ်ပြောလာပါသောဆရာ။တခြားသူ
တွေဆိုရင်စိတ်ဆိုးမိမှာမှန်ပေမဲ့ဆရာမို့လို့စိတ်မဆိုး
ရက်..သူဟာသူစကားပြောရင်ဖြတ်ပြောတာကိုအရမ်း
မုန်းတာ။
"ကျွန်တော်ဟိုတနေ့ကလိုဖြစ်မှာစိုးတယ်"
"နောက်နောင်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူးkim..ဆရာဒီ
တခေါက်အသေအချာကိုပြင်ဆင်ထားတာပါ..kim
မယုံလို့ရှိရင်ဆရာticketတွေပြပါမယ်"
