နယ်သာလန်ကို8နာရီလောက်သူတို့ရောက်ကြသည်။ယခုamsterdamမြို့မှာရှိတဲ့hotelတခုကို
သူတို့ရောက်နေပြီ။
"Geef ons gewoon een kamer"
တခုကောင်းသည့်ကဆရာကဒတ်ချ်ဘာသာစကားကို
တတ်သည်။ယခုလည်းကောင်တာမှာရှိတဲ့ဝန်ထမ်းကို
ဒတ်ချ်လိုတစုံတခုပြောလိုက်တော့ ဝန်ထမ်းကအပြုံး
လေးနဲ့အတူသော့တချောင်းပေးလာသည်။
သော့ကနှစ်ချောင်းဖြစ်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား။
"ဆရာကသော့ကဘာလို့တချောင်းထဲလဲ"
"ဆရာနဲ့kimနဲ့တခန်းထဲအတူတူနေမှာလေ..အဆင်
မပြေလို့လား"
"ပြေ..ပြေပါတယ်"
တခန်းထဲအတူတူ..ဘယ်လိုပြေပါ့မလဲ။
အခန်းတံခါးကိုသော့ဖွင့်ပြီးဝင်သွားတော့သပ်သပ်ရပ်
ရပ်တည်ရှိနေသည့်ပရိဘောဂတွေနဲ့အခန်းကကြိုဆို
နေသည်။
"ဆရာ..ကျွန်တော်.ရေသွားချိူးလိုက်ဦးမယ်နော်"
"အင်းမ်..သွားချိူးလေ"
ရေချိူးခန်းထဲထိုင်ချမိပြီးစဉ်းစားခန်းတွေဖွင့်နေတော့
၏။ဆရာအပေါ်ကသူ့မှမရိုးသားတာ..ပြီးတော့တကု
တင်ထဲအတူအိပ်ရမယ်။
စဥ်းစားနေတာကနေအတွေးတွေကိုရပ်တန့်ပြီးရေချိူး
လိုက်တော့၏။ရေချိူးခန်းထဲကထွက်လာတော့ဆရာ
ဟာ စာအုပ်တအုပ်ကိုဖတ်နေခဲ့သည်။ဆရာကအမြဲ
တမ်းစာဖတ်နေတော့တာပဲ။
ထို့နောက်သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
"kim..ဗိုက်ဆာလား..ဆရာဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"နေ..နေ..ကျွန်တော် ဗိုက်တွေတင်းနေလို့"
ဆရာသူ့ဆီကိုတဖြည်းဖြည်းလျှောက်လှမ်းလာသည်။
ခြေတံရှည်ရှည်တွေနဲ့ပွင့်ဟနေတဲ့ရင်ဘတ်တွေက
ဆရာ့ကိုပို၍ဆွဲဆောင်နေသယောင်။
သူ့မျက်နှာနားရှေ့ကိုတိုးလာခဲ့တော့ နောက်ဘက်ကို
တိုးမိသွားသည်။တဖြည်းဖြည်းတိုးရင်းတိုးရင်းနဲ့
ကုတင်ပေါ်ကိုလက်ထောက်လျက်သားကျသွားတော့
၏။
"ဆံပင်တွေရေခြောက်အောင်မသုတ်ဘူးပဲ"
သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကိုနူးညံ့စွာပွတ်သပ်ပြီးလေတိုးသံလေး
နဲ့အက်ရှစွာပြောသည်။
သူလည်းမျက်လုံးပြူးပြူးလေးဖြင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။
