Peki Ya Sonra ?

Akademinin Şüphesi

Merhaba küçük Şemsiyelerim. Biraz rötarlı gelen bir bölüm oldu bunun için kusura bakmayın, rahatsızım. 4.defa covid geçiriyorum. Klaus gibi ölümsüzlüğü buldum sanırım. 😁 Bu kitap için finali erken yapacağım sanırım çünkü Luna'nın etkisini hiçbir kitapta bulamıyorum. Görüşlerinizi muhakkak yorumlarda belirtelim. Sizleri çok seviyorum. XOXO..👄❤️☂️

---

Gwen'in anlatımı

Transı bozmuştum. Five önümdeydi bana doğru düşerken hızlıca onu yakalamıştım. Görüş gerçekleşmek üzereydi sol taraftan son sürat gelen Gale'i görebilmiştim. Anında güçlerim devreye girmişti. İkimizi içine alacak kocaman bir kalkan oluşturmuştum. Nolur ölme Five.

"İkimizi de çıkaracağım buradan!"

Diye haykırmıştım. Kollarım Five'ın kollarının altındaydı ve zor dayanıyordum. Hem güç kullanıp hem Five'ı tutmak kolay olmuyordu. Araba iyice yaklaştığında güçlerime anlık güvenemeyip Five'ı benim olduğum tarafa döndürmüştüm hızlıca. Ve gözlerimi sımsıkı kapamıştım. Büyük bir fren sesi ardından kaza sesi..

Gale'in nerede olduğuna dahi bakamamıştım. Ölmedik ama gözümü açamıyordum korkudan. Gücüm tükeniyordu yavaş yavaş. Kalkan kaybolduğunda Five yere düşüp kafasını çarpmasın diye onu hafif kendime çekip ben düşmüştüm yere. Deja vu ? Ama bu sefer o benim üstümdeydi ve bilinci kapalıydı.

Luther: Çıkarın onları buradan. Çabuk!

Lila: Five'ın gücünü kullanamıyorum..

Allison: Ben ve Viktor'a haber ver Klaus. Grace reviri hazırlasın !

Gelenler bizimkilerdi. Seslerini duyduğumda hafif tebessüm etmiştim.

- Dayan Five..

Diye mırıldandım. Ölmediğini biliyordum. Ölmemeliydi.. Bugün değil.

Diego: Çanta ile kaçıyor, ben peşinden gidiyorum.

---

"Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferlerin, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi.."

Uyandığımda kendi odamda olduğumu farketmiştim. Ne olduğunu hatırlamakta güçlük çekiyordum. Nasıl geldim buraya ? Bir dakika. Five ??

Hassiktir! Yataktan kalktığım gibi odadan dışarı fırlatmıştım. Koridorun sonundaki kapı revirdi. Herkes revirin önünde bekliyordu. Yavaş adımlarım aniden hızlanmaya başladı.

Allison: Gwen o iyi, yaşıyor..

Dinlememiştim. Odaya girip görmem gerekiyordu onu.

- Çekilin görmem gerekiyor.. Lütfen..

Luther beni kolları arasına almış tutuyordu.

Lila: O iyi. Ne gördün bize anlatır mısın? Neden trans halindeyken bunu yaptın?

Viktor: Bak seni anlıyoruz. Kesinlikle buna mecbur kaldın. Ama kabul et iyi anlaşmıyordunuz..

- Bırak beni Luther !

Sonunda beni bırakmıştı. Viktor'a dönüp üzerine yürümeye başladım.

- Hiçbir şey bildiğin yok ! Burnunu sokma her şeye ! Neyi ima ediyorsun ?

Viktor: Yani bariz belli aslında.. Gale için çalıştığını düşünüyorum. Ve bu fikrime katılan kardeşlerimin de olduğunu düşünüyorum.

Diğerlerine dönmüştüm otomatik olarak. Kimse bana bakmıyor ama konuşmuyorlardı da.. Lila sessizliği bozmuştu.