Tekrar merhaba Şemsiyeler ! Uzun bir bölüme daha merhaba. Umarım hoşunuza gider. Şöyle olsaydı daha güzel olurdu dediğiniz bir yer olursa muhakkak yorumlara eklemeyi unutmayın ! Sizi çok seviyorum. XOXO ❤️❤️---
Düşündüğüm şey gerçekleşmemişti. Olan tek şey zemin katına çıkmış olmamızdı. Bu nasıl mümkün olabiliyordu ? Anında buraya nasıl gelmiştik ve ayrıca nasıl olurda temasımız sonucu bir geçmiş veya gelecekten görüntü alamamıştım ? Kafayı yemek üzereyken dehşet içinde Five'a bakıyordum.. Lanetim kalkmış mıydı yoksa ?
Diego: Hadi artık gidelim buradan. Five?
Five: Siz Lila ile gidin, geliyoruz.
Lila: Sıkı tutunun.
Çevresindekiler Lila'nın kolunu tutarak bir çember yaratmışlardı. Güçlü bir mavi parlak ışık belirdiği gibi sonlanmıştı. Kafayı yemek üzereyim. Kayboldular, hepsi kayboldular ! İki üç adım yavaş yavaş geriye çekildiğimde Five'ın beni izlediğini farketmiştim. Bence bir açıklamayı hakediyordum ama o gün bugün değildi. Yada ben öyle düşünüyordum..
Five: Kaçmayacağını onaylamıştın hatırlatırım. Sana zarar vereceğimizi mi düşünüyorsun ?
Buna nasıl cevap verebilirdim ki zaten ? Kafamı yere eğdim ve yaptığım en güzel şeyi yaptım. Sustum..
Five: Bak akademiye gitmeden bazı şeyleri sana anlatmak istiyorum. Seni tanımıyorum merak etme umrumda da değilsin. Sende bizden birisin.
Bunu söylediğinde yutkunmuştum. Ne anlamda onlardan biriydim ki ?
Five: Neden konuşmuyorsun ? Adın ne ? Güçlerinin farkında mısın ?
Ne gücünden bahsediyor ? Bu güç değil lanet ! Derin nefes alarak tekrar geriye adım attım.
Five: Konuşsan iyi olacak küçük kız, sabrımı zorluyorsun.
Kafamı iki yana olumsuz anlamında sağa sola sallamıştım.
Five: Anladım, dilsizsin.
İşte !! Beklediğim cevap. Gerçekten en iyi anlayan sensin beni ! Sakin kal kızım Gwen.. Sakin kal.. Sakin..
Five: Daha fazla uğraşamam !
Diyerek dişlerini sıkıp üzerime yürüdü. Hızlıca elimden tuttu ve sonrası mavi parlak ışık..
---
Gözlerimi o kadar sıkmıştım ki açmaya korkuyordum.
Lila: Gözlerini açmaya ne dersin ?
??: Sıkmayın kızı rahat bırakın.
Diego: Psikolojik bir tedavi ile halleder misin Ben ?
Ben: Karışmıyorum.
Gözlerimi araladığımda bir evde olduğumu anlamıştım. Az önceki çocuklar buradaydı. Bir dakika ! Daha önce de görmüştüm bu evi.
Allison: Selam canım ben Allison. Bu şekilde tanışmak istemezdik ama burada güvendesin. İsmin nedir ?
Çok güzel gülüşü vardı. Bu kıza kanım kaynadı. En azından onlarında bilmeye hakkı var. Eğer yapabilirsem lanet ortadan kalkmadıysa kendim hakkında olan bilgileri göstermek istiyordum. Ona doğru yaklaştım kendisini iki adım geriye attı. Benden zarar gelmeyeceğini anlaması için gözlerimi kapatıp yara olmayan elimi ona doğru uzattım.
Five: Zaman kaybı.
Bu söylemlere o kadar alışkınım ki.. Canımı yakamazsın yakışıklı çocuk. Ufak bir gülümseme kaplamıştı yüzümü. Allison'ın sıcak eliyle buluşmuştu elim. Kısa bir flashback ile geçmişimde yaşadığım o iğrenç söylemler zorbalıklar ne var ne yok anlatıyordum. Bu benim ilk defa kontrollü yaptığım bir şeydi.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peki Ya Sonra ?
FanfictionUnutulmuş bir genç kız, unutulmayacak bir serüvene dahil olursa ne olur ? Hikayemizin kahramanı Gwen Rayne 1 Ekim 1989 da aynı saatte doğan özel yetenekli 43 çocuktan birisidir. Hayatı boyunca silik bir karakter olmasına alışmıştı ama buna belki de...