Peki Ya Sonra ?

Uğraşmayı Seviyoruz

Selamlar küçük Şemsiyelerim. Bu bölüme biraz Gwen ve Five konuşmaları bırakıyorum azıcık ikili diyalogları olsun istedim. İnşallah beğenirsiniz. Keyifli okumalar.

---

Viktor'un kaçırılması üzerinden 2 gün geçmişti. Hala arıyorduk. Five bir ipucu bulduğunu söylemişti ama bana hiçbir kimse bir şey anlatmıyordu. Belki korumaya çalışıyorlardı bilmiyorum.. Five, hazır olmamı ve daima tetikte olup güçlerime güvenmemi söylemişti. Şimdi ise yeniden Viktor'u arayacaktık..

---

- Dün neredeydin Five ?

Five: İşlerim vardı Gwen.

- Belki de haklıydın.

Five: Hangi konuda ?

- Birbirimize zarar veriyoruzdur.

Five: Ne tatlı bir zarar ama.

Gülümsedi. Ben ise ciddiydim. Her an bir sorun olacak gibi hissediyordum. Yüzüme çarpan rüzgarla beraber kollarımı birbirine bağlamış yürümeye devam ediyordum.

Five: Üstesinden gelemez miyiz ?

- Bilmiyorum , bize bir şey olmasa bile akademiye zarar verecekler. Kimseyi tehlikeye atmak istemiyorum.

Five: Kardeşlerim bir yolunu bulur.

- Viktor ?

Five: İnan bana şimdiden kaçırıldığı yeri havaya uçurmuştur.

- Sen uyku felci olduğunda bana kimse inanmadı.

Five: Nasıl yani ?

- Komisyonla çalıştığımı ima ettiler.

Five: Eee-eh haksızda sayılmazlar.

Yine gülüyordu. Ben ise hala ciddiydim.

- Kes şunu..

Elimi yumruk yapıp hafifçe omzuna vurmuştum.

Five: Bak, sana daha önce söyledim. Artık kendimi senden uzak tutacak gücü bulamıyordum. Gösterdiğin kurguyu gerçekleştireceğiz.

Bu sefer ben gülümsedim.

- Peki ya gerçekten komisyonda çalışıyorsam..

Five: Nolmalde güvenmemem gerek değil mi ? Seni Gale'in elinden kurtardığımızda bana bakışın hafızamda.. Bu çoğu şeyi değiştirdi. Kafayı yemiştin hatırlıyor musun ?

- Seni görüyordum her yerde.

Five: Bunun sebebi neydi Gwen ?

- Gelmeni beklemiştim.

Five: Neden ?

- Seni bekliyordum. Beni kurtaracağını düşünüyordum.

Five: Gwen !

Sesi yankılanmıştı yürüdüğümüz sokakta. Titreyip ona doğru döndüm. Ah o güzel gözler..

Five: Sana neden diye soruyorum..

- Senin olayın bu çünkü. Kurtarırsın.

(Çünkü sana aşık oldum.)

Konuşmaya başlasamda, ölene kadar sussamda demek istediklerimin hiç birini söyleyemedim. Çünkü şu düşünce kafamın içinde yer ediniyordu sürekli "Anlatsaydın herkes anlardı." Bunun iması gerçekten çok büyük.

Five: Geçiştiriyorsun. Neden anlatmıyorsun ?

- Anlatsaydım herkes anlardı.

Five: Ama ben anladım.