•Wooyoung, yan eve taşınan komşusunun müzik seslerinden rahatsızlık duymaya başlamıştı. Sabah yeni işi için görüşmeye gidecekti fakat patronu olacak kişinin komşusu çıkacağını düşünememişti•
Uyandığımda güzelce kahvaltımı yapmıştım. Öğle vakti gibi duşumu alıp odamda kıyafet seçmeye başladım. Siyah kıyafet yerine beyaz bir takım elbise çıkarmıştım. Ona uygun takıları seçmek bence en zor kısımdı. Gerçi daha saatler vardı belki daha iyisini bulabilirdim. ___________________________________
İŞ YOK TROL VAR (KEŞKE)
Jongho veledi: San bey damat odasına girmek istiyorum ama izin vermiyorlar! (19.54)
Seonghwa hyung: Zırlama atar fotoğraf (19.54)
Hongjoong: Ben içerdeyim hahah Çok yakışıklı oldu (19.55)
San: Bekleyin (19.56)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seonghwa hyung: Ceketin nerdee (19.57)
Hongjoong: Beyefendiye mekan sıcak gelmiş (19.57)
San: İçeri geçerken giyerim (19.58)
Jongho veledi: Neyse ben gelenleri selamlayacağım byy (19.58) ___________________________________
Mekanı bilmediğim için taksi ile gelmiştim. Bir süre dışardan binayı izledim, bu kadar görkemli bir yer olacağını tahmin etmemiştim. Telefondan saate baktığımda sekizi geçiyordu, etrafıma baktığımda Yeosang ve diğerlerini görünce bir arabanın arkasında onlar gidene kadar durdum. İçeri girdiklerine emin olunca bende girişe ilerledim. Kapıda ki Jongho'yu fark edince birilerinin arkasından ilerleyip görünmeden geçmeyi başarmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[WOOYOUNG OUTFIT]
Ana salona girmeden tabela da üst kattaki 1. damat odası yazısını görmemle durdum. Önce etrafı kontrol edip yukarıya öyle çıkmıştım. İlerdeki kapı açılınca duvarın arkasına geçtim. Göz ucuyla baktığımda çıkan kişinin Hongjoong olduğunu görmüştüm. Merdivenlerden indiğinde odaya doğru yürümeye başladım. Kapının önüne geldiğimde hafifçe tıklattım. İçerden ses gelmeyince kapı kolunu tuttuğum sırada içerden açılmıştı. Şuan San ile karşı karşıya duruyordum. Demek istediğim çok şey vardı ama ikimizde sessizce gözlerimizle anlaşmaya çalışıyor gibiydik. San'ın gözleri dolmaya başladığında ne yapacağımı bilememiştim. Sanırım San'ı ilk kez bu şekilde görüyordum "Ağlama San" Sesim ister istemez titremişti. Kenarda duran peçeteyi elime alıp akan yaşları sildim. Elimi tutup göz temasını bozmadan konuşmuştu "Yemin ederim sevdiğim için evlenmiyorum, işimin daha da yükselmesi için mantık evliliği yapmak zorundayım" Sözleri kalbimi fazlasıyla acıtıyordu. Elimi geri çekip hafifçe gülümsedim "Hayatının her yerinde önceliğin iş olduğu sürece asla tam olarak mutlu ve huzurlu hissedemeyeceksin. Bir süre sonra bazı şeylere katlanmak zorunda kalacaksın, evlilik dediğin böyle yürümez. Bazen sana değil de Chris adına üzülüyorum, böyle bir kocam olacağına hiç olmasın daha iyi"
