Burak'tan
Karşımda mahvalmuş bir halde bana bakan kadına bakmak canımı her salise daha çok yaktı.
"Yaklaşırsanız yemin ederim saplarım bu bıçağı"
Öyle bir atıldımki daha o saplayamadan elimi göğsüne koyup bıçağın elimi delmesine neden oldu. Elimi kenara uzattığım anda Serdar bıçağı elimden aldı ve ben o kadını öyle bir bağrıma bastımki kaçamazdı çünkü biz birdik ruhen de bedenende
Beni itti ve göğsüme yumruklarını geçirmeye başladı.
"Seninde kızındı o Burak. Nasıl böylesin ha nasıl. Bizim kızımızdı o. Mezarı bile olamayacak onun Burak. Ben onun mezarına bile gidemeyeceğim Burak. Ben napacağım Burak napacağım. CANIM ÇOK ACIYOR BURAK."
Feryat dolu haykırışı göğsümü deldi.
Benim de kızımdı o doğru söylüyordu canımdan parçaydı almışlardı onu benden. Ama hiç birşey yapamıyordum.
İlk defa bu kadar çaresizdim.
"Ben güçlü olmak istemiyorum Burak. Bizim kızımızı yaktılar Burak bizim kızımızdı o minicikti okula gidecekti oyunlar aynayacaktık çaldılar onu benden. Söylesene ben ölsem ne farkeder ölmesem ne farkeder. Kalbimin bir parçasını çaldılar benden."
Yumruklarını sertçe göğsüme geçirirken hiç birşey yapamadım.
Yumruk yaptığı eli göğüsümdeyken onu sarıp kendime çektim. Bacakları güçsüzleştiğinde yavaşça yere çöktük. Başı göğsüme yaslı, elleri ellerimde otururken boğazından acı dolu bir haykırış yankılandı.
"Ama hala bazı parçaların duruyor güzelim. Sana çarecisce bakan bir çift göz var. Oğlumuz var ben varım"
"Ama o yok Burak ben yine kaybettim sahip çıkamadım güçlü olacağım dedim olamadım. Söylesene ölüyü diriltebilir misin"
"Ölüyü diriltemem belki ama yeniden var edebiliriz. İsmi aynı olmaz belli ama onun bedenini yaşatır ablasını canlandırır."
"Ya ona da bakamazsam. Ya onuda çalarlarsa benden."
"O zaman bir namluyu senin anlına bir namluyuda kendi anlıma dayar basarım tetiğe silerim bizi bu hayattan."
"Söz mü"
"Söz"
"Uyumak ister misin"
"İsterim"
"Uyuyalım o zaman"
"Elinide saralım mı"
"Saralım miniğim"
Merdivende ağlayan kadınlar vardı. Yere çökmüş olanlar vardı öyle bir yıkımdı ki bu toplanabilecek miydik bilemiyordum.
Tüm gözler bizdeyken ne yapacağımı bilemez bir haldeydim.
Kucağıma aldığım kadını ilk defa bu kadar çaresiz görüyordum ve bu beni parçalıyordu. Sırtımı öyle sıkı tuttuki her an kaybolacakmışım korkusuyla bırakmadı.
Bende ant içerim ki bu kadını bıraktığım gün nefes almak nasip olmasın.
Benim de canım çok acıyor kızım bizden gitmek zorundamıydın.
