'tres'

C"8

'tres

***

" Alam mo bakla, malala na iyang si professor Collins." Nakasimangot na turan ni Mariano. Nasa field na naman kami. Heto at para na namang mga sinto-sinto itong mga kasama ko.

May dalang kulambo, off lotion, katol at kung ano-ano pang mga pamatay ng lamok. Mga gago! para silang mga mamamatay tao. Naka all black at nakashades na naman ang mga loko.

" Pero sa tingin ko'y mas malala na ka'yo." Naiinis na turan ko. Nakakahiya! kanina pa kami pinagtitinginan rito ngunit sila wala, keber! Malala na nga ang sapak nila sa utak.

Tatlong linggo ang naging pagliban ko sa klase, hindi ako pinayagan ng doctor na kaagad bumalik sa eskwela, may follow up check up pa ako, kaya't kailangan kung magpahinga. Lunes ngayon at ng malaman ng mga baliw kung kaibigan na papasok na ako'y labis ang tuwa nila, hindi raw nila hahayaang makagat pa ako ng kahit anong insekto. Magiging pamangmatyag raw sila. Matang lawin. Iyan ang hirit ni Vanessa! dinaig pa si Mariano sa kabaliwan nito.

" Pa'no mo nasabi?" Ang pagkakasabi noon ni Vanessa ay kagaya roon sa lalaki sa memes.

" Ang laki ng galit niya sa mundo, sinong matino ang magbibigay ng pasulit na hanggang one fifty items. Jusko siya! muntik ko ng ikabaliw ang kalabisan sa paggamit ng utak ko."

" Pero hindi ba't matagal ka ng baliw?" Kibit balikat na turan ko rito. " At tsaka huwag ka nga'ng magsalita ng joke Mariano, wala kang utak. Ang kalandian mo lang ang ginagamit mo."

Napasinghap ito. Naiiyak, at kunyaring nasasaktan. Kasing tulis ng kutsilyo ang mga tingi'ng ipinupukol nito sa akin. " Sabihin mo nga sa amin. Iyong totoo! bakit naroon si Professor Collins sa hospital?"

Nang dahil sa sinabi niya'y tumigil ang ginagawa ng mga kasama namin. Seryoso, nagkukunwari. Nag-iisip, pero duda ako. Walang salitang seryoso kapag magkakasama silang lima.

" Binisita niya ako." Tipid na sagot ko. Parang bigla ko tuloy namiss ang masungit na 'yon.

" Sinungaling." Palatak ni Mariano. Naka crossed arms at nilapitan pa ako. " Alam mo bakla, parang nararamdam kung ka federasyon kita."

Napangiwi ako. Napairap at inambahan ito ng suntok. " Ang galing mong humabi ng kwento Mariano. Nanggigigil tuloy akong suntukin ka."

" Mamaya na kayo magpatayan. Masamang gumawa ng masama lalo na't nagugutom tayo. Punta nalang tayong cafeteria." Inisa-isang hinila kami ni Elisha.

Nakasunod lamang ako sa kanila, mga isang dipa ang layo. Sinadya kung bagalan ang aking paglalakad, ayokong makasabay sila. Dinaig pa nila ang mga nagwiwilga sa Edsa. Napakaingay! walang silbi ang masasamang tingin'ng ipinupukol ng mga estudyante sa kanila. Walang pakialam at napakamanhid ng mga loko.

Kaagad na nakahanap kami ng pwesto. Si Mariano, Sienna at Elisha ang nagpresintang bumili ng makakain. Samantalang kasama ko sa mesa sina Pauline at Vanessa, walang humpay at kapaguran ang mga bunganga nila, nagtatawanan na parang si sisa. Nagbabatukan sa tuwing hindi nagkakaintindihan. Pinili kung humalumbaba habang hinahayaan sila, diba't ang sabi nga nila'y hayaan ang mga baliw.

Nang mapansin kung tumahimik ang dalawa ay tsaka ko lamang naisipang mag-angat ng ulo. Inilibot ko ang aking tingin at kaagad nahagip noon ang professor naming tahimik na kumakain.

Panaka-nakang nag-uusap sila ng mga kasamahan niya. Ngunit ilang sandali ay may isang lalaki ang may hawak ng isang tray ang lumapit sa kanilang mesa. Kasing tamis ng asukal ang tinging ipinupukol nito kay Akilah. Sa tingin ko'y nagpapaalam itong gustong maupo kasama nila. Ngayon ko lang ito nakita, at base sa suot nito'y isa rin itong professor.