Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Midoriya Dünkü olaylardan sonra ikimizde sessizliğe bürünmüştük. Gece uyku tutmayınca salona geçmiştim ve Kacchanı odada yalnız bırakmıştım.
Gecenin derin, sessiz ve güzel karanlığına bakarak düşüncelere dalmış kanepede uykuda kalmıştım. Kim bilir belki de daha iyi bir hayatı olabilirdi Kaccha'nın. Eğer alkol bağımlısı olmasa böyle bir tartışmaya başlamayacaktık ya da sinirlerine hakim olabilse... --------------------------------- "Evet Toshinori amca çok iyiyim.. merak etme amca annemlere endişelenmemelerini söylersin. Görüşmek üzere..sağol"
Telefon konuşmamı bitirip yatak odasından çıkan Kacchan'a baktım. Boğazımı temizleyip kapattığım telefonu ahşap masanın üzerine bıraktım ve yüzüme kocaman bir gülümseme takınıp Kacchan'a doğru döndüm.
"Oh Kacchan! Bugün daha iyi hissediyor musun?"
Bakışlarını bana çevirip başını onaylarca salladı. Elini ensesine koyup kısık ses tonu ile konuştu.
"İyi"
Yanına gidip yanaklarını avcuma aldım. Dudaklarına uzun bir buse kondurup geri çekildim.
"Buna sevindim Kacchan. Sen iyiysen bende iyiyim, sen üzgünsen bende üzgünüm. Böyle sıkıntıların olduğunda aniden sinirlenmek yerine bana söyle önceden ki seni sinirlendirmeyeyim?"
Gözerime derin derin bakıp belimden kavradı. "Deku.." "Efendim Kacchan?"
Bir süre yüzümü süzdükten sonra kırmızı gözlerini gözlerimden kaçırarak yanıt verdi.
"Yok bir şey"
Belime elini sürterek boynuma elini koydu ve dudaklarıma kapandı. Öpüşüne karşılık verip gözlerimi kapattım.
Alttaki eli ile belimi kendine bastırıp kafasını yana eğerek dudaklarıma narin öpücükler kondurmaya devam etti. Bu hareketleri beni mayhoş ediyordu ve ağzının içi şekerli acı karışımı bir tatdaydı. Belliydi ki yine alkol almış ve onun sarhoşluğu ile bunları yapıyordu. Yinede şuan bu beni rahatsız etmiyordu..
Kaminari "Bugün oldukça sessizsin Kirishima."
Bateri bagetlerini temizleyerek derin bir iç geçirdi. Bezi omzuna atıp deponun yıpranmış ve boyası akmış ahşap masasına uzanarak bagetleri üzerine koydu.
"Üzülüyorum Kaminari."
Yaslandığım duvardan çekilip yanına ilerledim ve yanındaki boş sandalyeye oturdum. Yanaklarını avuçlarıma alıp alnımı alnına koydum.
"Kirishima.."
Kırmızı gözlerini gözlerime çevirdi. ".. üzüntünü anladığımı söyleyemem ama senin için her daim buradayım. Üzüntülerinin hararetine kapılıp şu anlarını değersizleştirme. Sen güçlü bir adamsın ve basit insanların hayatında oluşturdukları büyük sorunlardan dolayı kendini bu kadar yıpratmamalısın. Bu hem beni hem de çevreni endişelendiriyor.."
Ellerimin üzerine soğuk ve bir o kadar da geniş olan ellerini koyup gözlerini kapattı.
"Kaminari... Benim üzüldüğüm şey ekibin dağılması ya da kariyerimin bitmesi değil. Benim üzüldüğüm şey Bakugo.."
Ellerimi yüzünden indirip bacak hizzamızda avuçları içerisinde tutarak gözlerini açtı.
"Kariyerini kaybettiği için mi? Ya da sesi kötüleştiği için mi? Ve ya sitelerde bağımlı olduğu konusunda yazılar yazıldığından mı?" "Hepsinden dolayı ve en önemlisi de..."
Duygusal bakışlarını tekrar gözlerimle buluşturdu. "Korkuyorum." "Neden korkuyorsun?" "Bilmiyorum, sadece korkuyorum Kaminari. Hemde çok.." "Niye bu kadar korkuyorsun?" "O sinirli olduğu kadar da çok hassastır Kaminari.."
![Sтяαωвєяяyᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ [Tamamlandı]](https://img.wattpad.com/cover/314412185-64-k984723.jpg)