Sтяαωвєяяyᵇᵃᵏᵘᵈᵉᵏᵘ [Tamamlandı]

31. Bölüm: FİNAL

'
Yazar anlatımı:
    Bazı vakitler vardır; insan çıkmaza girer, boğulur, sorunlarını çözmeye çalıştıkça batırır ve çırpınışları da bir hiç uğrunaymış gibi hisseder. Çözümü her şeyi mahfettikten hatta işi daha da kötüleştirdikten sonra fark eder. Bunun üzerine düşünür, "daha iyi bir çözümü olabilir!" diyerek çabalamaya ilk zamanki gibi tekrar başlar. Ancak, verdiği karar ya onu iyi yola götürecektir ya da hayatını öyle bir çıkmaza sokar ki depresyonun en ağır belirtisini hissettirecektir. Hatta, bu insanı ölümden başka hiçbir şeyin kurtaramayacağına inandırır.

....
"Evet Kirishima. Belki senin yanındadır diye düşünmüştüm.
"Hayır benim yanımda değil. Neden bir sorun mu yaşadınız ki?"
"Hayır aslında, bir sorun yaşamadık."
"Bilirsin, nişan vakti yaklaştıkça kafa dağıtma isteği gelmiş olabilir. Fazla endişe etme. Belki yine bir barda kafa falan dağıtıyordur."
"Umarım dediğin gibidir Kirishima"
"Midoriya"
"Hm?"
"Bir şey mi yaşadınız ki bu kadar endişelisin?"

Parmak ucu ile masaya hayali bir şeyler çizerek bir müddet sessiz kaldı. Biraz yutkunup yerinde dikleşti.

"Bu sabah, biraz garipti."
"Nasıl yani?"

Telefon ardından koltuğun gıcırtısı ile Kirishima'nın yerinde dikleştiği anlaşılıyordu.

"Bana gelecekte bunları şunları yapacağım falan diyordu. Yani yeni bir hayata başlayacağım gibisinden konuşuyordu."
"Bu biraz şüphelendirdi beni de. Başka bir şey söyledi mi?"

Midoriya masada olan bakışlarını duvara dikti ve sözlerine saniyelik bir ara verip dev ettirdi.

"Benim adımı seslendi"
"..bunun neresi garip?"
"Bana her zaman Deku derdi ve adımı ilk kez bu kadar saf ve berrak bir şekilde söyledi."
"Peki? Ne söyledi bunun dışında"
"Bir şey söylemedi... Sadece "bir şey yok" dedi ve ardından gitti"
"Onu aramaya çalışacağım"
"Araman boşuna çabalamak ile aynı hissiyatı verir. Defalarca aradım ve hepsinde telefonu kapalıydı Kirishima"
"Peki ne yapmamı istersin?"
"Takılmayı sevdiği yerler var mı? Bildiğin."
"Sanırım yok ama aklıma bir yer geliyor. Oraya bakacağım.."
"Çok sağol Kirishima."
"Rica ederim Midoriya. Sonuçta o benim arkadaşım senin de gelecekteki eşin"

Midoriya buruk bir tebessüm edip veda ederek telefonu kapattı.

Kirishima

Onun orada olacağına adım gibi eminim. Okul vakitlerinde sık sık oraya gider abur cubur yer ve enstrüman çalardık. Gizli gizli piyano çalan zamanları hala dün gibi aklımda.

     Uzun okul koridorunun sonundaki merdivenden yukarı hızlı hızlı adımlarken omzum birine çarptı ve kitapları yere düşmüştü.

"Ah çok üzgünüm!"

Yerden kitapları toplayıp eline vermiştim ki gördüğüm yüz ile yüzümde kocaman bir gülümseme oluşmuştu.

"Aizawa hocam! Çok uzun zaman oldu!"