"İmkansız." dedi gurur.
"Riskli." dedi tecrübe.
"Manasız." dedi mantık.
"Yine de denemeye değer."dedi kalp.-La Edri-
Selamlar benim bekleyen minnoş okuyucularım, bu hafta bölüm gecikti açıkçası normalde tam perşembe gününe yetişecekti ama çarşamba gününden beri saçma sapan sorunlarla uğraşmaktan o kadar sinirli ve gergindim ki bölümü yazmaya oturduğumda hayal kuramayıp aklımdaki insanlarla kavga etmeye devam ediyordum. Bu yüzden sağlıklı olacak şekilde sorunlarım geçene kadar beklettim.
Ayrıca şu kısma da netlik getireyim evet kitabın sabit bir günü yok ama bu haftaki olay dışında bir gün mantığı var. Bölümü takip eden bir hafta sonunda bölüm geliyor, çarşamba günü bölüm gelmişse bir sonraki bölümün yine çarşamba ya da gecikmeli olacaksa perşembe gelmesi muhtemel.
Bölüm yayınlandıktan iki gün içinde benden bir sürpriz beklemeyin bu arada bilgisayarda uzun süre oturduktan sonra benim tekrar başına geçmem bir üç gün alıyor zaten :D
Bu bölümü baz almayın kaç gündür evdeki kediyle bile kavga ettim sdfgh
Özür olarak hikayedeki en uzun bölümü yazdım, tam otuz sayfa.
Not: Bende okuyucu olarak her zaman karakterlerin çabucak mutlu olduğu yerlere geçmek isterim ama hikaye yazarken karakterlerin kendi travma ve sorunlarını görmezden gelemiyorum bu yüzden beş bölüm sonra çor çocuk görmeyi bekleyenleri üzebilirim sdfg
İyi okumalar!
****
"Vincent biraz yavaşla!" Evimizin arka bahçesinde abimle oyun oynuyorduk, adımlarımı hızlandırsam da onun uzun bacaklarına yetişemiyordum.
"Mızıkçılık yapma Vivi." Abim arkasını dönüp alaycı bir şekilde güldüğünde bu beni daha da hırslandırdı. Daha da hızlanmak için neredeyse nefes almadan koşmaya başladım aramızdaki mesafenin azaldığına sevinmek üzereyken ayağımın takılmasıyla kendimi yüz üstü çimlerde buldum.
Ani darbeyle gözlerim yaşarırken çenemde güçlü bir ağrı hissediyordum. Avucumun içi ve dizlerim de soyulmuş olmalıydı.
"Vivian!" Yanımda hissettiğim beden destek olmak için beni sararken aynı zamanda endişeyle söyleniyordu.
"Neden sadece pes etmiyorsun aptal, bana nasıl yetişeceksin?" Başımı kaldırdığımda benimle aynı renk olan gözlere baktım. Ağzı gerginlikten düz bir çizgi haline gelen bu çocuk kızgınmış gibi yapsa da benim için endişelendiğini biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞES GERİ DÖNDÜ
Historical Fiction"Zalimlikle öldüm, merhametle doğacağım " Vivian Dumchestier. Arganie İmparatorluğunun Arşidükü ile imaparatorun isteği üzerine evlendi, kendi isteği dışında evlenmiş olmayı gururuna yediremedi ve tüm kibrini nefretle evliliklerine kustu. Kocasını...