"Zalimlikle öldüm, merhametle doğacağım "
Vivian Dumchestier.
Arganie İmparatorluğunun Arşidükü ile imaparatorun isteği üzerine evlendi, kendi isteği dışında evlenmiş olmayı gururuna yediremedi ve tüm kibrini nefretle evliliklerine kustu.
Kocasını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gülüp eğlenmeliydim, su gibi akmalıydım şu yaşımda. Oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği...Kaç gecem daha böyle huzursuz geçecek? Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek."
Beyaz battaniyesinin altında usulca kıpırdanan bebeğe baktım, az olan siyah saçları daha çok ön tarafında toplanmıştı kömür karası saçlarının altında ortaya çıkan yumuşak ten ise ay kadar beyazdı.
Sharon çok güzeldi, beşiğinin içinde yapabildiği kısıtlı hareketlerle kendisini izleyen gözlerin farkındaymış gibi kıpırdanıyordu.
Hediyelerimi aldığının ertesi günü Ariana beni davet etmişti. Bense sonunda arkadaşımın çocuğunu uyanık görebilmiştim. Ben Sharon'ın hareketlerini izlerken arkadaşımda beşiğe kolunu yaslamış halde beni izliyordu.
"Ne düşünüyorsun?" Gülümsedim.
"Alan'a benzediği için çok şanslı bir bebek." Sözlerimle gözlerini devirirken hafifçe kıkırdadım. Ariana güzel ve alımlı bir kadındı yine de karşımda duran üründe kocasının payını da yok sayamazdım.
Alan Green akademide bile göze çarpan isimlerden biriydi, daha azı olsaydı Aria'nın kocası olamazdı zaten.
"Kızımın yanında beni daha çok övmelisin böylece zamanı geldiğinde ilk önce anne diyecektir." Tek kaşımı kaldırarak ona baktım.
"Bunun övgüyle olduğunu sanmıyorum Aria." O ise bana yaramaz bir gülümseme yolladı.
"Ona tüm gün bunu tekrarlıyorum merak etme, zamanı geldiğinde ilk anne diyecek."
"Baba derse ne olacak?"
"O zaman kocamın da ailesinin içerisinde olduğu bir yemek organize etmem gerekecek." Bunu söylerken parmağını bebeğinin avucuna değdirdi, küçük Sharon bunu hisseder hissetmez avucunu kapatıp parmağını tuttu.
Dağınık halde serbest bıraktığı karamel rengi saçları ve saçlarını öne çıkaran günlük yeşil elbisesiyle çocuğuyla ilgilenen Aria'nın görüntüsü cezbediciydi.
Akademide gecenin yarısı gaz lambası eşliğinde yurt görevlilerine yakalanmadan yaptığımız sohbetler ve haylazlıklar gözümün önüne geliyordu. Geçmiş hayatımda göremediğim bu anlar şu an gurur kaynağım gibiydi.
En yakın arkadaşım çok güzel bir anne olmuştu ve mutluydu. Üzerindeki bakışı hissetmiş olan Aria başını kaldırıp gözlerini kısarak bana baktı.
"Bana neden öyle bakıyorsun?" Onunla uğraşma isteğim zihnimde yankılanırken sırtımı beşiğin yanındaki duvara yaslayıp diğer yolu seçtim.
