"İkimizin de söyleyecek bir şeyi yok; sen hiçbir şey anlatmadığın için, ben de hiçbir şey saklamadığım için."
Aşk ve Gurur , Jane Austen
"Pekâlâ, lüksün içerisine uzattığın ayaklarını benim kapıma getiren tam olarak nedir?"
Geçmişi anan sıcak sohbetimizin ardından Ariana'nın sorusu üzerine duraksadım, yeterince ikna edici değil miyim?
Sorgulayan bakışlarımı fark edince gülümsedi ve sorun olmadığını göstermek ister gibi eliyle dizimi okşadı.
"Bana öyle bakma Vivi, senden bir kez daha özür duymaya çalışmıyorum. Yine de bakışların bana daha derinlerde başka bir şey olduğunu düşündürtüyor."
Arkadaşımın ısrarcı bakışlarından gözlerimi kaçırırken düşüncelerimi toplamaya çalışıyordum.
Buraya birden fazla amacı sırtıma yükleyerek gelmiştim, Ariana benim yoldaşım olarak güvenebileceğim yegâne insandı. Sonunda başlamaya hazır olduğumu hissettim ve arkadaşımın merakla bakan ela gözlerine teslim oldum.
"Bazı sorunlarım var." Ariana başını yana yatırdı.
"Uzun zamandır sorunların var Vivi." Cevabına karşın yanak içimi kemirmeye başladım, içimdeki sıkıntı büyüyordu.
Göğsümden yukarı çıkıp boynuma bir halat geçirecekmiş gibi...
"Sorunlarımla yüzleşmek istiyorum, tamam bana bu şekilde bakarsan konuşamam." ağzı açık şaşkın bir şekilde bakan Ariana'ya karşı bakışlarımı devirdim ve ellerimi göğsümde birleştirirken arkama yaslandım. Ariana hızlıca ifadesini toparlamaya çalıştı.
"Şaşırmaya hakkım var tamam mı? Sen sorunlarınla yüzleşmezsin onlardan kaçarsın."
"Bu doğru değil." Hızlıca inkâr ettim, bana bilmiş bir bakış attı.
"İnemediğin ağacı hatırlıyor musun Vivi?" Evliliğimden önceki eski bir anıydı, değinmek istediği noktayı anladığım da burun kıvırdım.
"Ağaç fazla yüksekti."
"Hayır Vivian, ağaç fazla yüksek değildi sadece sen yüksekten korkuyordun."
İnkâr edemediğim gerçek karşısında kaşlarım çatıldı, bu doğruydu yüksekten korkuyordum.
"Yine de başarılı bir şekilde çıktım." Ariana bana inanamıyormuş gibi baktı.
"Sırf korkuyorum dememek için kızlarla inatlaşıp ağaca çıktın ardından korkup kedi gibi dala yapıştın üstüne üstlük yardım istemediğini söyleyerek bize bağırdın bu sırada senin inmeni beklerken tüm kampüs başımıza toplandı."
"Yine de iyi yanından bakıyorum Aria." arkadaşım bana gözlerini kısıp baktı.
"O çocuktan mı bahsediyorsun?" güldüm.
"Hayır, o çocuğun kaslı kollarından bahsediyorum." Beni o gün ağaçtan kurtaran üst sınıftan sporculuğuyla bilinen Jeremy idi.
Ariana'da gülümsedi.
"Jeremy ile tanışman sayesinde onun arkadaşıyla güzel birkaç haftam geçmişti." Hatırlamadığım bilgi karşısında kaşlarımı çattım.
"Bunu niye hatırlamıyorum?" Ariana eliyle kendini yellerken bana göz kırptı.
"Sen onu bahçıvan olarak hatırlarsın."
Birkaç saniye içinde beynimde çakan şimşeklerle ağzı açık kalan bu defa benim, hafifçe doğrularak Ariana'ya baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞES GERİ DÖNDÜ
Ficción histórica"Zalimlikle öldüm, merhametle doğacağım " Vivian Dumchestier. Arganie İmparatorluğunun Arşidükü ile imaparatorun isteği üzerine evlendi, kendi isteği dışında evlenmiş olmayı gururuna yediremedi ve tüm kibrini nefretle evliliklerine kustu. Kocasını...
