"Kimsenin oğlu ve kimsenin kızı."
Günümüz sihir dünyasında tanınmış bir yazar olan Harvey Millard, yeni kitabı için hiçliğin ortasında bulunan eski Riddle Malikanesini kiralar.
Evin eski sahibi olan Tom Riddle'a ait bir günlük, içerisin de ise derin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kız son bir kaç eşyasını da valize koyduğunda odadan çıktı. Bay Waterford onu kapıda bekliyordu. Kız valizi yere bıraktı. "Her şey için teşekkür ederim."
Adam gülümsedi. "Ben teşekkür ederim Evelyn bana çok yardımcı oldun."
Kız da gülümsedi. "Buna sevindim."
Adam elini kızın omzuna koydu. "Çok akıllı bir kızsın Evelyn umarım hayattan istediğin şeylerin alırsın."
Kız başı ile selam verdi. "Kendinize iyi bakın Bay Waterson."
Dükkandan çıktı.
•
1986
Adam kaşlarını çattı ve kaldığı yere parmağını yerleştirip geri sayfaları karıştırdı.
Tarihleri kontrol etti. Sonuca varamadığında ayaklandı. Hettyi mutfakta bulup yanına yanaştı.
"Hetty günlükte 3 ay eksik." "Nereye gittikleri hakkında bir fikrin var mı?"
Kadın ellerini önlüğüne sildi. "Bay Riddle o tarihlerde bir şey yazmamış. Tahminimce ondan ayrı olduğu zamanlar olmalı. Bir keresinde bana o yokken yazacak bir şeyim de olmadı demişti."
Adam kafasını kaşıdı.
Kadın mutfak çekmecelerini karıştırdı. "O üç ay boyunca yazdığı tek şey bir mektup." "Şurada bir yerde olacaktı." Kadın çekmeceden bir kağıt çıkartıp adama uzattı. "İşte. Hanımefendiye yazdığı fakat asla göndermediğini tahmin ettiğim o mektup. Günlüğün arasındaydı. Okuyup buraya koymuştum."
Adam kağıdı alıp sandalyeye oturdu ve yazanları okuyamaya başladı.
'Sevgili Evelyn, Beni reddettiğinden beri hayatımda ki ışık git gide azaldı ve şimdi karanlıktayım. Peşinden gelmediğim, önünde diz çöküp yalvarmadığım her gün için pişmanım. Ellerini tutup senin için değişeceğini söylemeyi her şeyden çok isterdim. Fakat yapamadım. Düne kadar... Dün ihtiyaç odasındaydım. Kelid aynasına bakmaya bir süredir korkuyordum. Aslında seni tanıdığımdan beri bakamıyordum. Çünkü hayatımı, kararlarımı ve beni ne kadar değiştirdiğini kabul etmek bana ağır geliyordu. Ama seni öylesine özledim ki kendimi aynanın karşısında buldum. Biliyordum seni göreceğimi... Ve işte oradaydın. Tam yanımda. Dudaklarında bir gülümseme vardı. Elimi tutuyordun. Ve ben... mutlu görünüyordum. Yıllardır bu aynada gördüğüm bir kaç şey vardı. Gurur, zafer, güç ama mutluluk değildi. Ve sen Evelyn bunu değiştirdin. En büyük arzum elini tutmak. Buna izin verir misin?'
Adam kadına döndü. "Bunu neden vermedi?"
Kadın omuzlarını silkti. "Asla öğrenemedim ama sanırım bunun için fazla gururluydu." "Bay Riddle onu çok sevdi gerçekten çok sevdi ama sözleriyle veya beden dili ile ifade etmezdi." "Sanırım sevdiğini yalnızca hissederdin."
