"Kimsenin oğlu ve kimsenin kızı."
Günümüz sihir dünyasında tanınmış bir yazar olan Harvey Millard, yeni kitabı için hiçliğin ortasında bulunan eski Riddle Malikanesini kiralar.
Evin eski sahibi olan Tom Riddle'a ait bir günlük, içerisin de ise derin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gün ışığı odayı şeritler halinde doldururken kız kollarını gerinmek için açtı. Yatağın soğukluğunu fark ettiğinde gözlerini araladı. Yanı boştu.
Yataktan kalktı. Üzerinde dün giydiği kıyafetleri vardı. Gözlerini ovalayarak banyoda işlerini halletti ve aşağı indi. Ev dünkü gibi sessizdi.
Sanki ses çıkarırsa suç işleyecekmiş gibi yavaş adımlarla mutfağa adımladı. Hetty bir şeyler pişiriyordu.
"Günaydın." Kız mırıldandığında kadın gülümseyerek ona döndü. "Günaydın Bayan Bingley. İyi uyudunuz mu?"
Kız başını salladı. "Evet teşekkür ederim." "Tom nerede?"
Kadın fırından ekmek çıkarırken konuştu. "Çalışma odasında." "Kahvaltı için sizi bekliyordu."
Kız hemen adımlarını çalışma odasına doğrulttu. Kapıyı açacakken bir an için durdu. Tom ile aralarında tuhaf bir mesafe vardı. Henüz buna alışamamıştı. Kapıyı tıklattı. İçeriden gel sesi geldi.
Kız kapıyı açtı. Tam içeri girecekken Tom ona doğru adımladı. "Günaydın." Onu odadan çıkarıp kapıyı ardından kapattı. "Acıkmış olmalısın kahvaltı edelim."
Kız sessizce çocuğu takip etti. Birlikte büyük masaya karşılıklı oturdular. Hetty servislerini yapıp onları yalnız bıraktı.
Kız sessizce yemeğini yerken Tom onu inceliyordu. 'Hayattan dilediğim tek şey oradaydı. Tam karşımda oturuyordu ama ben ona hala nasıl ulaşacağımı bilmiyordum. Canımı en çok acıtan ise mutsuz görünüyordu. Bu evdeki ilk gününde mutsuz görünüyordu... ne yapabilirdim onun gülümsediğini görmek için? Ona çiçek mi almalıydım? Ellerini mi öpmeliydim? Ona sarılıp onu ne kadar sevdiğimi mi söylemeliydim? Peki bunları yapmak neden ödümü koparıyordu?'
"Birazdan çıkacağım."
Kız yemeğini yerken başını olumlu anlamda salladı.
Tom ondan bir tepki alamadığında boğazını temizledi. "Ormanın biraz ilerisinde göl olduğunu biliyor muydun?"
Kız çatalına sapladığı omleti ağzına atmadan önce cevapladı. "Hayır. Bilmiyordum."
Tom ellerini masasının üzerinde buluşturup çenesini yasladı. "Belki bugün oraya yürümek istersin?" "Ya da alışverişe çıkmak istersin? Kartımı evde bırakacağım."
Kız çatal bıçağı masaya bırakıp Toma döndü. "Hayır gerek yok istemiyorum." "Göle yürüyeceğim."
Tom başını sallayıp masadan kalktı. "Artık çıkmalıyım. Gelirken getirmemi istediğin bir şey var mı?"
Kız sütlü çayından bir yudum aldı ve başını olumsuz anlamda salladı.
Tom tam kapıdan çıkacakken arkasnı dönüp tekrar kıza baktı. Ardından ona doğru yavaşça ilerledi. Terleyen ellerini pantolonuna sildi ve hafifçe eğilip başına bir öpücük bıraktı. "Akşam görüşürüz."
