Şans/STRAY KİDS

#9 Annem ve Babam

Arabaya bindik. Hyunjin herkesin tamam olduğunu anladıktan sonra arabayı çalıştırdı. Evimi tarif etmeme gerek olmadığını söylediler, ama benim evimi nerden biliyorlardı? Bu 4 adamı tanıdığım hakkında ümitlerim artmıştı.
10 dakika sonra evimin önüne geldik:

*y/n arabadan inmek için kapıyı açar

~Hyunjin: (y/n yi kolundan tutarak) Durr! Az önce kaldığımız evin yerini kimseye söylemeyeceğine söz verir misin?

~y/n: Ama neden?

~Hyunjin: Gizli kalmalı!

~y/n: Nedenn?

~Jisung: Nedeni yok. Söz ver hadi, lütfen

~y/n: Peki söz vermezsem ne olur?

~Hyunjin: Bizimle yaşaman gerekir. Bu nedenle söz ver bitsin.

~y/n: Söz veriyorum. Kimseye söylemicem.

~Jisung/Hyunjin: Sonunda...

~Jisung: Tamam o halde bir daha görüşmemek üzere hoşçakal.

~y/n: A- Baybay

*Araba çalışır ve hızlıca ilerlemeye başlar

Ne yani şimdi onlarla bir daha görüşmicem mi? Neden ki? Bunları boşverip Kapıya yöneldim. İçeri girince ilk yaptığım şey elektrikler geldi mi diye kontrol etmek oldu. Sonunda gelmişti. Hemen yukarı çıkıp telefonu şarja taktım. Beni arayan var mı diye baktım. Bilmediğim bir numara dışında kimse aramamıştı. Önemsemeyip aşağı indim. Camdan dışarı baktım. Evet aslında sokakta bir sürü vardı, ama bu çokluk bakış açısına göre değişiyordu. Koltuğa oturdum. Bilgisayarı aldım ve internette dolanmaya başladım. Tüm siteler okul malzemelerinden bahsediyordu. Bir anda yarın okul olduğu aklıma geldi. Saate baktım. 13.53 dü. Alışveriş için zaman vardı ama telefonun şarjı yoktu. Duraksadım. İyide benim Alışveriş yapmama gerek yoktu ki herşeyi okul veriyordu ve çantam, formam, suluk, kalemlik vb. Şeyler bende vardı. Boşuna heyecan yapmıştım.

(...)

Yukarıda telefonumun çaldığını duydum. Aceleyle çıkıp baktım, yine o bilinmeyen numara arıyordu:

~y/n: Alo, kimsiniz?

~Bc: y/n ben Bang Chan. Neden telefonları açmıyorsun? Tam 5 kere aradım. Endişelendirdin beni!

Kontrol ettim, 6 kere aramıştı ama neyse.

~y/n: Dün elektrikler yoktu. O yüzden telefonu şarja takamadım.

~Bc: Ahh, korkuttun beni. Tamam o halde görüşü-

~y/n: Benim telefon numaramı nereden biliyorsun?

~Bc: Boşver

~y/n: Yaa, olmaz söyle iştee

~Bc: Olmaz. Görüşürüz y/n İyi dersler

~y/n: (Mırıldanarak) Sağol görüşürüz.

Neden herkes bana boşver, olmaz, gizli falan diyip duruyor? Niye kimse bana gizli olan bir şeyi söylemiyor, ama ben onlara söylemek zorundayım? Off of
Kulaklığımı takıp hüzünlü bir şeyler açtım ve uyuya kalmışım...

Uyandığımda saat 16.28 di. O kadar da çok uyumamışım. Mutfağa gidip gezindim, ama canım bir şey yemek istemiyordu. Niye bilmiyorum ama kaçırıldığımdan beri aç değilim. Zorla bir bardak su içip, bilgisayarımı da alarak odama çıktım. Korece çalışmayı düşündüm. Ama ingilizce de olabilirdi. İkisine de çalışmaya karar verdim.

(...)

Elime telefonu aldığımda saat 19.31 di. Yeterince çalışmıştım. Ama hala aç değildim. Bu durum beni endişelendirmeye başlamıştı. Bang Chan'a yazdım;