y/n den
Okula girip sınıfa çıktım. Sanki o çocuklardan birkaçını daha önce görmüştüm. Adları falan da benziyordu. Ama dedikleri gibi dünyada onlarla onlarla aynı isimde olan bir sürü insan var(dır herhalde). Sırama oturdum. Tostu sıranın üstüne koyup shorts larda gezmeye başladım. 10 dakika sonra Bang Chan geldi ve kapıyı sertçe kapattı sinirliydi sanırım.
~Bc: y/n bana sakladığın herşeyi dürüstçe anlat!
~y/n: Neyi mesela?
~Bc: Bilmem, seni gerçekten biri bayıltmadı mı? Neden üzgünsün? Ve neden bizle takılmak istemiyorsun?
*Cevap vermezsin
~Bc: y/n bak lütfen, doğruları söyle ki birşey yapayım.
~y/n: Ne yapacaksın?
~Bc: Senin açlık meselesine çözüm bulucam ve....boşver. şimdi hwrşeyi düzgünce anlat
~y/n: Pekala...
*Tüm olayı anlatmaya başlar. Felix ve Minho'yla olan birde anne ve babası hariç.
~Bc: Of offfff anlıyorum. (Der ve ayağa kalkar)
~y/n: Nereye?
~Bc: Sana yardım eden adamların kim olduğunu biliyorum. Hesap sormaya gidicem.
~y/n: Öncelikle onlar kim nerden tanıyorsun? Ayrıca neden hesap soruyorsun ki? Kötü bişey yapmadılar.
~Bc: Ah be y/n hiçbir şey anlamıyorsun...
Gecenin köründe uyanık olan varsa diye aşırı kısa bir bölüm atim dedim.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şans/STRAY KİDS
Fanfiction•ARA VERILDI• (İdollere saygısızlık yoktur...) Sonunda hep istediğin Kore'ye gittin ancak kayboldun. Birazcık şansın varmış ki önünde eskiden okulda seni koruyan ama sevmeyen arkadaşların duruyordu...