Yn den
Uyandığımda hastaneydim. Işıklar kapalı, ürkütücü bir oradaydım. Niye hep böyle odalarda hastaları yatırırlarki sanki? Yattığım yerden kafamı hafif pencereye doğru çevirdim. Gece olmuştu. Hem sahi, ben neden burdaydım? Hiçbir şey hatırlamıyorum. Neler olmuştu?
Bacağımın uyuştuğunu hissettim. Hareket ettirmeye calistim ama bacağım yerinden oynamıyordu. Kolumu hareket ettirmeye çalıştım ama gücüm yetmedi. Şimdi ben doktorlara, hemşirelere uyandığımı nasil belli edecektim? Yatagin yanında Bir düğme falan olmalı diye düşündüm. Ama doğrulup bakamadım. Hüzünle başımı diğer tarafa çevirdim. Sandalyede uyuyan biri vardı, Minho. Onu görünce çok sevindim. Benim için burda rahatsız bir şekilde uyuya kalması içimi burksada yinede mutluydum. Beni umursayan biri vardıı çünküü. Ayrıca tüm gece boyunca orda öylece yatmaktan kurtulmuştum. Hemen Minho'ya seslenmeye başladım.~y/n: (ne bağırarak nede fısıldayarak) Minho, Minhoo Minho!
Uyanmadı
~-y/n: Minho! Minho uyan yaa. Minhoo
Yine uyanmadı.
~y/n: MİNHOO
~Minho: (uykulu bir ses ile) He? He noluyo, yangin mi var? (yn yi fark ederek)Ah y/n! Sonunda uyandın! Doktor 1,5 saate uyanacağını söyledi sonrada sen 4 saat boyunca uyuyarak beni çok korkuttun!
~y/n: Minho, bana ne oldu? Neden buradayım? Hatırlamaya çalışıyorum ama olmuyor. Ayrıca beni burda tek bırakmadığın için teşekkür ederim.
~Minho: Eee rica ederim
~y/n: Ben neden burdayım?
~Minho: Eee, aaaa, uuuuu, iiiiiii, oooo, hmmmm
~y/n: Minho!
~Minho: Ya yn, bak şuan bunu tek başıma anlatamam. Olmaz. Lütfen. Bang Chan anlatır sana
~y/n: Ama neden?
~Minho: (Panikleyerek) Olayı tam bilmiyorum çünkü
~y/n: Ne olayı?
~Minho: y/n çok soru sordun ve tüm soru hakların bitti. Aç mısın veya bir yerin ağrıyor mu? Birseye ihtiyacın var mı?
~y/n: Biraz acıktım ama tek kalmak istemiyorum.
~Minho: Hmm o zaman oda servisine ne dersin?
~y/n: Olur da çok geç degil mi yani saat kaç?
~Minho: 00.30 ama o kadarda geç değil. Hastane burası ama dur şurda yazıyordu kaça kadar çalıştıkları.
~y/n: Orda yazdigini nerden biliyorsun?
~Minho: Kafamı dağıtmak için odadaki herseyi okudum.
~y/n: Neden?
~Minho: Soru cevaplamiyorum. Dur hemen bakayım da söyleyelim yemeği.
*Minho, duvardaki asıli kağıdın yanına gider.
~Minho: Hala çalışıyorlar. Saat 3e kadar açıklarmış. Ne yemek istersin? Tost var, sandviç var, meyveli pasta var, noodle var ama sossuz baharatsiz, susuz sebze yemekleri ve patates kızartması da var. Yine yemek varmış en azından
~y/n: Bilmem ki. Sen ne yiyeceksin
~Minho: Belkiii tost ve patates kızartması. Eğer istersen meyveli pasta da söylerim.
~y/n: Eeee, olabilir. Benimkileri de sen seç ama sebze yemekleri hariç hersey olur.
~Minho: O zman benimkilerin aynısı ve meyveli pasta
~y/n: Kabul.
~Minho: Tamamdır bekle.
(...)
20 dakika sonra Minho ile komik ve imanlı şeyler konuşup gülme krizi geçirirken bakıcı geldi, yemekleri getirdii. Bizi deli sandı ki yemekleri bırakırken side eye bakışı attı ve hızlıca gitti.
Meyvesiz klasik hastane pastasi
Ayrıca sadece pastayı göstermek istedim öbür yiyecekleri biliyoruz zaten
Meyvede hiç pasta yoktu ama yinede güzeldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şans/STRAY KİDS
Fanfiction•ARA VERILDI• (İdollere saygısızlık yoktur...) Sonunda hep istediğin Kore'ye gittin ancak kayboldun. Birazcık şansın varmış ki önünde eskiden okulda seni koruyan ama sevmeyen arkadaşların duruyordu...