"Bir iki adam etrafta dolaşıcak, o şerefsiz Elif'i alıp gidicekti belli ki şimdi ailesi de gelebilir o yüzden ne olur ne olmaz bir iki adam bekliycek burda bişey olursa direk ara tamam mı güzelim"
"Tamam ararım iyisin sen diğil mi"
"İyi olmaya çalışıcam" kolları arasına almıştı beni Elif'i yatırdığı odanın kapısının önünde durmuş fısıltılı şekilde konuşuyorduk saçlarımın arasından öptü sonra da çekildi uyuyan Elif'e döndü kafası
"En azından onun için iyi olucaz hepimiz"
"Orda ne kadar süre kalıcam bilmiyorum ama biraz geç dönebilirim" kapıya doğru ilerliyordu
"Damla" arkamızdan gelen Elif'in sesiydi bu, arkamızı döndük ikimiz de ağlıyordu.
Yanına yaklaştım onunla aynı boyda gibi olmak için yere dizlerimin üstüne çöktüm gözlerinden düşen damlaları sildim ellerimle
"Şşş ağlama fıstığım bak burdayım ben korkma tamam mı" kollaımın arasına anladığım onu uzakta durmuş bizi izleyen Azat'a döndüm
"Sen istersen git ben ilgilenirim"
"Emin misin"
"Eminim merak etme haber veririm ben sana bişey olursa"
"Tamam haber vermeyi unutma aklım sizde kalmasın"
"Unutmam merak etme" hala Elif'e sarılmıştım Azat çıkıp gitti bugün bitmiyordu bir türlü çok karışıktı önce onu sevmeye başladığım sonra güzel giden bir gün ve felaket gibi bir sondu aslında gün çoktan bitmişti saat gece yarısını çok geçmişti ama zamanın bir önemi yoktu sanki zamandan çok insanlar gidiyordu siliniyordu dünyadan bir kadının daha hayatı son buldu bir adam tarafından.
Kendimize kızssak bile bazen duyguların esiri oluruz o da öyleydi duygularını en önemlisi kızını düşündü ya da düşündüğünü zannetti bedeni hafiften titreyen bir küçük kız kollarımın arasındayken düşündüğüm kurduğum cümleler acı veriyordu bana şimdi o annesizdi ama kimsesiz değildi biz vardık belki yanında ama annesinin yerini tutamiycaktık ki.
Hayatımın gidişatından çok hayatıma bir anda giren insanları sorgular oldum bulunduğum duruma gelicek kadar nasıl da değişmişti.
Küçük bir kız vardı kollarım arasında aramızdaki bağ bir anda oluşmuştu şimdi canım yanıyordu her ağladığında annesinin bir daha gelmiyceğini bilişi çok acı veriyordu ona.
"Gel bakalım odamıza gidelim yine" kucağıma aldığımda sakinleşmişti ağlaması kesilmis bir kaç burun çekiş sesi vardı tepkisizdi konuşmuyordu
"Biraz daha iyi misin fıstığım"
"Ihı. Damla annem gelmiycek mi ben onu çok özledim" yine o soruydu haftalarca belki de bu soruyu sorucaktı ama bu öyle bir cümleydi ki insanı fazlasıyla mahvediyordu.Cevap bekliyordu
"Biliyor musun benim de annem uyudu çokk derin hemde yılardır yok, onu çok özlüyorum ama onu özlersem ve üzülürsem o daha çok üzülür bende onu sevdiğimi söylüyorum her zaman "
"O zaman mutlu mu olur"
"Hıhı mutlu olur bitanem, şimdi biraz daha iyi misin" karşımda oturuyordu kalkıp bana sarıldı
"Şimdi sen mi benim annem olucaksın Damla"
"Ben annen gibi olamam ama her zaman yanındayım senin tamam mı" öpüp tekrar sarıldım ona sonrasında tekrar karşıma geçip oturdu
"Saat çok geç oldu uyuyalım mı artık"
Üstünü değiştirdikten sonra uyuması için masal anlattım sonrasında da uykuya dalmıştı zaten acaba Azat ne yapıyordu şimdi telefonumu elime aldığımda Azattan bir cevapsız arama ve mesaj vardı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZORLA GÜZELLİK ✓✓
Teen FictionTek bir gece tüm kaderimi değiştirdi tek bir gün, hayatım artık eskisi gibi olmiycaktı ama eski bende olmiycaktım. Herkesin elinde bir bıçak her tarafımdan bıçaklandım bazıları bakışlarıyla bazıları sözleriyle bazıları ise yokluğuyla öldürdü beni. B...
